Amsterdam, 4 aug. 11

Het lijkt erop! Vanmorgen naar het US-consulate geweest om daar onze multiple entry te halen. Wat betekent dat? Dit visum wordt in je paspoort gestempeld zodat je 10 jaar lang zo vaak je maar wilt de US kunt inreizen. Maar je verblijfsvisum krijg je pas aan de grens en dan weet je hoe lang je mag blijven. We will see! Gisteren al een proefrit met de tram naar het consulaat gemaakt, we konden gelijk de OV-chipkaarten uitproberen. In precies 40 minuten waren we over. Dus vanmorgen vroeg, 7.45 uur op pad vanaf camping Zeeburg. De brug over naar halte lijn 7. Tot de Spiegelgracht blijven zitten, dan lopend naar het tegenover het concertgebouw liggende consulaat gegaan. We waren mooi op tijd, maar lang niet de eersten. Een redelijk kortaangebonden bewaker zet iedereen in de rij, dan gaat een groot zwaar hek open en mogen we vervolgens naast een wachtlokaal in de rij staan. Al snel zijn we aan de beurt, naar binnen, door een scanner en dan blijkt dat onze passen ieder afzonderlijk in een aangetekende envelop moeten. Dus 2 moeten we er hebben. Betsy naar binnen, Gerard naar de tegenoverliggende AH om postzegels te halen, extra €7,-. Bets zit al in een wachtkamer als ik met de postzegels aankom zetten. Envelop gekregen, melden bij loket 1. Vriendelijke officer pakt de spullen aan, neemt onze vingerafdrukken van beide handen plus de duimen en we mogen weer plaats nemen tot we opgeroepen worden. In de wachtkamer kun je ook voor €6,- een pasfoto maken, scheelt weer €12,-. Dan wordt de family opgeroepen, gewoon aan loket 3, door een zwarte mevrouw die ons vriendelijk vraagt waarom wij zo nodig dat visum willen hebben. Veel uitleg hoeven we niet te geven, maar we krijgen wel te horen dat de imigration officer aan de grens bepaalt hoe lang deze family in de US mag blijven. Voorlopig maar een half jaar, maar dat kan verlengd worden. Met de hulp van Harold en de congresswoman Mary Bono-Mack, de weduwe van Sonny Bono, je weet wel van Sonny en Cher, moet dat lukken. Moeilijk te zeggen, maar na een mailtje van Harold naar Mary was er plotseling ruimte voor Irin om een afspraak op de ambassade van Bangkok te maken, terwijl die een dag ervoor helemaal volgeboekt was! Om half 10 stonden we weer op het Museumplein in het zonnetje!

Terug op de camping internet opgestart, zowaar verbinding! Een mailtje van Hans en Gerrie W uit Alphen a/d Rijn; zij hebben vrienden die een stuk grond hebben in Quartsite, Arizona. Daar zouden we misschien een tijdje kunnen doorbrengen. Zij hebben deze vrienden, Patty en Peter onze komst gemeld. En ziedaar: het volgende mailtje was al van Patty en Peter die ons uitnodigen op hun grondgebied. Zij zijn mensen die altijd in hun RV (recreatie voertuig) wonen, maar hebben een stuk grond waar ze de winter doorbrengen. Op dit moment zijn ze nog in de staat Washington, in het NW van de US. En zo begint de Tour steeds vastere vormen aan te nemen. Benieuwd wanneer we de passen terug hebben en hoe het visum eruit ziet.