Maart 31, Ensenada, BC Mexico

Als je op onderstaande link klikt, kom je vanzelf op exemplaar van de Wereldkrant. Voorde tweede keer hebben we met een foto de krant  gehaald! Leuk toch!

http://resources.rnw.nl/wereldkrantresources/WereldKrant20120329scan.pdf

Gisteren, na een prachtige rit door het midden van de Baja, aangekomen in Ensenada. Een van de grotere plaatsen van noord Baja California. Wat een verschil met januari: de Baja is groen! En dat voor een woestijn! Maar als er maar water valt, groeit overal wel wat. Veel bloemen en groen gras. Zelfs de cactussen leken groener. Jammer dat je bijna nergens kunt stoppen om wat foto’s te maken. Op sommige plekken is de weg zo smal, geen berm, je dondert zo naar beneden als je even niet oplet. En aan de kruizen langs de weg te zien, letten velen niet op.

We staan nu aan de Pacific en het duurt lang voordat de zon er door komt. Zijn we niet gewend, dus straks weer door het binnenland naar Tecate, de grensovergang. Maar eerst willen we de Deaf farm bezoeken. Een school voor doofstomme kinderen waar je tegen een kleine vergoeding mag staan. We staan nu op een resort, $40 US per dag! Weinig volk dus!

nog niet als schroot naar China

eindelijk een parkeerplaats

De "snelweg Mex1"over de Baja California

kampvuur in de woestijn

Maart 26, San Lucas,

Onze laatste stop aan de Golf van California, op een fishcamp. Maar de meeste vissers zijn vertrokken richting Canada, dus is er voor ons een mooi plaatsje aan de waterkant. Een soort wad, niet echt zwemwater. Nog even genieten van de Golf. Camping met warme douche en dit keer hoefden we niet zuinig met water te zijn. Maar de douchezak die we de afgelopen tijd gebruikten, werkte ook prima. Warmte van de zon, solarpowered zo gezegd.

Maart 24, Playa Santispac

Ook hier wordt het voorjaar; niet alleen warme dagen, maar de avonden en nachten worden aanmerkelijk warmer. En, de vliegen komen los! De laatste dagen op Los Cocos hadden we daar behoorlijk last van: om een uur of drie begon het “feest” en om vijf uur ging je maar naar binnen, bah! Nadat we gisteren Nell en Owen en hun buren hadden uitgezwaaid, gingen wij shoppen in Mulegé. Dwz internetten, water tanken e.d. en toen op naar Playa Santispac, maar een paar km van Los Cocos vandaan, maar misschien minder vliegen? En dat was zo, heerlijk. Chaty, een wat oudere alleenreizende dame, nodigde ons uit bij haar kampvuur. Gezellig zo rond het vuur, op het strand, aan de zee en met een prachtige sterrenhemel boven ons. Het gezelschap: Chaty, komt uit Ontario, Canada. Een van de weinige Canadezen die niet uit Britisch Columbia komt. Zij reist die 4000 km helemaal alleen, maar bezoekt onderweg een aantal vrienden. Zo vertelt zij over haar vriendin van 110 jaar oud, die de grondlegster is geweest van de Flying Doctors in Mexico. Dan hebben we nog een Amerikaan uit Californië die hier maar 2 weken is, mag niet langer weg van zijn vrouw. Heeft ook hier niet veel te vertellen. Dan hebben we nog een Mexicaans stel, wonende in Californië. Als hij hoort dat we uit Hollanda komen, komt hij met André Rieu op de proppen. Zij zijn grote fans van André en hun grootste wens is om een live concert mee te maken op het Vrijthof. Ieder avond voor het slapen gaan, wordt een DVD van Rieu gedraaid. We genieten tot een uur of twaalf van de heerlijke avond.

Maart 25, Playa Santispac

Gisteravond, zaterdagavond, naar het restaurant op het strand geweest; eten en dansen. Heel gezellig met allemaal lui van onze leeftijd, of ouder. Om 10 uur ging de tent dicht, dus toen van onder de palapa genoten van een drankje en de prachtige sterrenhemel.

Drinkwater

Missiepost Mulegé

Maart 20, Los Cocos

Oase

Vandaag met Nell en Owen een dagje gestapt in Mulegé, het dichtstbijzijnde dorpje, 30 km van het strand. De vrouwen doen de was, de mannen naar de Cofffeeshop/ internetcafé. Daar eerst maar eens de post doorgenomen en wat mailtjes verzonden. Opgetogen berichten uit de Lage Landen: het wordt voorjaar! Hier hadden we een frisse dag, 20 graden en vrij veel wind, maar morgen zal het weer 27 graden worden. Voordat ik met Owen naar het internetcafé ga, bezoeken we eerst het museum, gevestigd in de oude gevangenis. Het gebouw is leuk, maar kent weinig inhoud. Na de koffie en het internet, de vrouwen hebben inmiddels de was gedaan, €1,25, drogen doen ze op het strand, rijden we naar de Missiepost. Die is hier ruim 300 jaar geleden gevestigd. Daarna rijden we langs de rivier naar de riviermonding. Na een wandeling op naar het restaurant. Mulegé is echt een oase in de woestijn: veel groene palmen en groentetuinen. Smalle straatjes met hier en daar prachtig bloeiende bougainville. Terug aan het strand genieten we nog van het uitzicht, de kerstverlichting en als de zon achter de bergen verdwenen is, verdwijnen wij naar binnen want de temperatuur daalt snel. Het was weer een leuke dag!

Maart 14, Los Cocos

Ze zijn er nog, Nell en Owen Dykstra, de mensen die ons in het begin van onze Baja trip in januari zoveel verteld hebben en vooral tips hebben gegeven. Zij gaan volgende week weer naar het hoge Noorden, Canada. In januari stond het strand Los Cocos stampvol, geen palapa meer vrij. Nu kunnen we kiezen uit wel 5 palapa’s op een rij. Onze palapa is uitgebreid met een extra afdak waar we de camper voor hebben geparkeerd. Via de luifel hebben we nu een flinke schaduwrijke overkapping, met daarnaast een palapa, hut, die aan de zeezijde half open is, maar verder op een doorgang na helemaal gesloten. We hebben er gisteren gelijk een douche van gemaakt.

Vanaf playa Juancalito naar Loreto is maar een kippeneindje. De internetstick laten opwaarderen, maar vooral de camper laten wassen. Ziet er weer piekfijn uit! Na een goede 100 km, vooral het stuk langs de Bahia Conseption is prachtig. Overal prachtige baaitjes, met campers. Ook de plantenwereld, cactussen, is hier groener. Maar dat we nu kunnen zeggen dat de Baja California in volle bloei staat, echt niet. Da’s een folderverhaal: hier bloeit alleen wat als het geregend heeft en regen hebben wij nog niet gehad. 

Hoewel het vandaag, in ieder geval vanmorgen, de zon zich nog verstopt. Maar met een temperatuur van 22 C gr is het best uit te houden. En rustig!! Geen telefoon of internet bereik, daarvoor moeten we 30 km rijden naar Mulegé waar we dan meteen waterhalen en boodschappen doen.

Maart 16, Los Cocos

In een verlaten palapa vond ik een kerstlampjesslinger die op een kleine zonnecel werkt. Maar het ding deed het niet meer, dus gaat deze prutser er mee aan de gang. Na van alles geprobeerd te hebben, blijkt de batterij kapot te zijn. Nog vrij nieuw, maar chinese rommel heeft meestal een kort leven. Van een stuk slang een batterijhouder gefabriceerd, 3 oplaadbare batterijtjes erin, draadjes er aan geprutst, een kurk en een wat plakband en zie daar: toen het donker werd brandde de feestverlichting in de palapa! 

Maart 11, Playa Juncalito

Betsy loves Maguarita

Na een nachtje op de lawaaierige camping van La Paz, maar wel lekker lang douchen, de volgende dag naar Laguna Lopez Mateos aan de Pacific. We hebben een tip gekregen dat hier de walvissen voor het oprapen, nou ja, van dichtbij te zien zouden zijn. En inderdaad, we hebben er één gezien. Maar die werd bestormd door wel 5 motorbootjes met whale watchers. Een complete toeristen industrie heeft zich daar opgebouwd; met buslading vol komen mensen naar die beesten kijken. Via een knaap die zich voor deed als parkwachter kwamen we in zijn restaurant terecht, handige gast! Voor €12,- , het duurste menu, hadden we gebakken vis, grote garnalen en kreeft. Heerlijk! Om op het parkeerterrein te overnachten was het te ongezellig dus maar even een paar uur verder rijden en dan ben je aan de andere kant, de oostkant van de Baja aan de Sea of Cortez. En zo staan we nu aan een prachtige baai. Playa Juncalito. Heerlijk zwemwater, hoewel we vanmiddag tweemaal een enorme walvishaai, ongeveer 6m lang, langs zagen zwemmen. Onze buren kwamen net terug van het vissen met hun rubberboot, zij konden het beest gewoon aanraken en de haai is tweemaal onder hun bootje door gezwommen.

Wij zagen alleen de vin en de staart

De haai is groter dan hun bootje! Wij konden vanaf het strand alleen de grote rugvin en de staartvin zien. De buren vroegen voordat ze wegvoeren of we van vis hielden, ja tuurlijk. Ok, brengen we wat voor jullie mee. En dat deden ze: een triggervis. Gerard heeft die vissoort vaak gezien tijdens het duiken in de tropische wateren en nu ging die dus bij ons in de bakpan.

Triggervis onder het mes.

 Echt lekker!! Tijdens het ontbijt werden we aangesproken door een “smoker”, of wij ook een sigaret voor hem hadden. Hij deed nogal opgewonden en vertelde dat hun van origine Rus was, maar naar Amerika was getrokken. Daar hebben ze hem voor gek verklaard, een uitkering van $600per maand gegeven en verteld dat ze hem nooit weer wilden zien. Nou van $600 per maand kon hij in Mexico prima leven! Wie is hier nou gek? Dat ie echt mesjogge was merkten we later op de middag: met een idiote gang kwam hij over het, vrij smalle strand, jakkeren met een niet eens zo oude car. Een uur later hetzelfde maar dan de andere kant op. Had zelfs de deur aan de bestuurders kant open. Gerard brulde dat hij niet zo idioot moest doen. Een half uur later kwam hij heel rustig weer langs; stoppen! Gerard vroeg hem waarom hij geen voorruit had? Hoe al die deuken in die toch vrij nieuwe car kwamen? Ouwehoerde nog wat en vertelde hem dat hij niet nog een keer zo hard langs moest komen racen! Sorry, sorry, hij zou het niet weer doen. En hij heeft woord gehouden.

Maart 12, Playa Juncalito

We zijn vandaag precies een half jaar onderweg!!

Maart 7, Playa Tecolote , La Paz

Heeft iets met honden!

Lachen, allemaal Gieren!

Vanmorgen vertrokken van Los Barriles, met pijn in ’t hart! Wat hebben we het daar geweldig heerlijk gehad. Gisteravond nog naar Catherine gereden voor de Full Moon party, maar dat bleek vanavond te zijn. Jammer dan, terug naar het strand en de rest van de avond heerlijk buiten gezeten in gezelschap van Hugh Jacobs, onze Canadese, van origine Nederlandse buurman. Is een enthousiaste fietser en komt uit Calgary. Terwijl we van de opkomende zon genieten, komt een groepje dolfijnen voorbij zwemmen. Zo dichtbij dat ik ze goed op de video kan krijgen, mooi man! En dan op weg naar La Paz. Bij de Michelin garage hebben ze wel de goede maat banden, maar die zijn niet sterk genoeg. Dan laten we de voorbanden maar naar de achterkant verhuizen. Quanta costa? Michelin banden zetten we gratis over! Kijk dat is nog eens service! Volgende stop is het parkeerterrein van de Mc Donalds want daarnaast is een fileaal van Telcel, de telefoonmaatschappij waar we de dongel gekocht hebben.  Voor 5 gigabyte betalen we ong. €25, - maar we weten niet hoeveel we gebruikt hebben. Maar de tent is gesloten. Dan maar naar de Auto-zone, en een kleine compressor gekocht want banden met de fietspomp op spanning brengen, is geen doen. En wie weet als we weer eens vast komen te zitten, kunnen we de banden half leeg laten lopen om weer uit het zand te komen. Via de boulevard van La Paz, altijd gezellig, naar playa Tecolote. Het lijkt wel een Duits dorp! Allemaal Pruisen! En wie zien we daar: de mensen die gelijk met ons in Hamburg de camper kwamen wegbrengen en in Halifax weer kwamen ophalen. Nou dat is natuurlijk gelijk van: Hoe is het jullie vergaan, waar ben je geweest enz.

Een van de drie cruiseschepen

Palapa van Pedro

Maart 3 Los Barriles,

Af en toe moet je een paar dagen van het strand af, dus gaan we weer een keer naar Cabo San Lucas op het uiterste puntje van de Baja (iedereen noemt de Baja California the Baja, spreek uit als Bacha). Na de geijkte bezoekjes aan de Costco en de Wal-Mart, zoeken we de Marina, de jachthaven op. Maar daar is geen parkeerterrein te vinden, dus naar het strand aan de rand van de stad. Gezellige boulevard met uitzicht op 3 grote cruiseschepen die voor anker liggen in de baai. Overnachten doen we op camping Vagabundes. Dat is al weer een hele tijd geleden dat we op een camping waren, ook wel weer eens leuk. Volgende dag even een Michelin banden garage bezocht in San José; ja, maar die banden hebben we maar niet op voorraad. Wel in La Paz. En daar gaan we op de terugweg toch naar toe. De voorbanden zijn aan vervanging toe. “Ons” plekje aan het strand is nog vrij en tegen de avond gaan we naar de Curve, het steakrestaurant. Twee gezellige Canadezen komen aan ons tafeltje zitten. Haig is een divemaster en zijn lievelingsplek is Ko Tao in Thailand en dat kennen wij maar al te goed, niet waar Rob! 

Bob, de baas van Haig, en zijn vrouw in hun palapa

Zo hebben we dus wat te bepraten tot Bob opduikt. Haig wordt helemaal gek want hij heeft 30 jaar geleden voor Bob gewerkt en hem sindsdien niet meer gezien. Hoe is het mogelijk. We hebben Bob en zijn vrouw op de foto in hun palapa. En dan is een flesje wijn snel leeg, maar ons huis staat aan de andere kant van de straat, dus… Je moet je eigen drankjes meenemen naar de Curve. Als we terugrijden naar het strand, slaan we op het laatst een verkeerd pad in en ja hoor, pad geblokkeerd, stilstaan en vast zit de gehele handel. Enfin, slapen zien we morgen wel weer.

Faith weet hoe je banden moet laten leeglopen.

Met heel veel moeite, voorbanden op halve lucht en met behulp van Luke, Faith, Scott en Hester trekt de 4x4 ons weer op vaste wal. Zo staan we dus weer op de plek.