Juni 24, Holland aan het Lake Michigan

We zijn weer (bijna) thuis; Borculo, Zeeland, Drenthe, Holland. Het ligt hier allemaal om de hoek. En de Nederlandse namen op het kerkhof van Borculo bewijzen dat veel Nederlanders hier leven en geleefd hebben. Maar niet alleen op het kerkhof is het een dooie boel, ook Borculo zelf kan niet tippen aan het echte Achterhoekse Borculo. Maar als we door downtown Holland rijden, herkennen we weer Hollandse gezelligheid: terrassen vol mensen. En terrassen zie je hier heel weinig, beter gezegd niet. Na bij De Boer, bakkerij (lang geen Pots) op de parkeerplaats “only for Dutch” te hebben geparkeerd en wat brood en gebak gekocht zijn we richting het Holland State Park gereden. Vol! Ja, prachtig weer en vakantieseizoen en bovendien weekend. Na een uurtje bij een mooi sportpark onder een boom te hebben gestaan, parkeren we de Hymer in downtown Holland. Op het terras van een Brewery drinken we een heerlijk glas, een flink glas bier en eten wat. Gezellig!

De laatste paar dagen hebben we op een State Park aan het strand van het Michigan meer doorgebracht. Alle kuststreken die toegankelijk zijn, zijn State Parks waar je voor moet betalen. Een jaarkaart kost voor ons $29 en voor de mensen hier $10. Pure discriminatie! Op de campings is het flink druk en je staat hier dicht opeen, maar dat heeft het voordeel dat je gemakkelijk contact maakt. Onze overburen hebben Nederlandse roots: De Boer en Timmer. Ja, John Timmer lijkt sprekend op onze Jan Timmer, kon een broer zijn. Ook in z’n doen en laten, want voor het eerst zakken we eens flink door aan het kampvuur.

Juni 20, Sleeping Bear Dunes NP, Michigan

Getting warm? Ok already warm! Dat zei de Ranger vanmorgen toen ik nog een dag camping er bij boekte. En het is heet en vochtig de laatste dagen! De temperatuur loopt op tot in de 35 graden en vochtig; Thaise temperaturen.

Nadat we van de Upper Peninsula via de brug naar de Lower Peninsula zijn getrokken, inkopen en overnacht bij de Walmart in Travers City, zijn we nu, 19 juni, bij het bovenstaande  park aangekomen. Prachtig gelegen aan het Michigan Lake, een van de grootste binnenmeren van de VS. Ons IJsselmeer zou erin verzuipen! We waren nog maar nauwelijks op de plaats of de Ranger kwam al langs om ons te waarschuwen voor heel slecht weer: storm, hevig onweer met vernielende hagelstenen! Wow, da’s schrikken. We hadden het al gehoord via de Weather Radio, maar als de Ranger komt waarschuwen en zegt dat we kunnen schuilen in de “Shelter”, ja dan is het echt schrikken.

De ladder gepakt, op het dak en de isolatiehoes, die we ’s winters gebruiken voor de voorruit, over de dakluiken gelegd en met banden bevestigd. En dan maar afwachten, nee niet in de Shelter, een van stevige boomstammen opgetrokken gebouw, maar in onze Hymer. Het lijkt wel nacht, terwijl het nog voor de middag is! Maar, na wat gerommel, flinke regenbui, is het alweer voorbij! Gelukkig maar! Is het weer een voorbeeld van overdreven voorzichtigheid van de Yanks?

Tegen vier uur pakken we de Koga’s uit de garage en proberen het pas aangelegde fietspad. Ja, ja, een fietspad! En die hebben ze hier in Michigan, hele mooie. Komen voorbij aan een strand waar een oude vissersboot wordt gerenoveerd, aan een heel hoog duin waar je tegen op mag klimmen en dan fietsen we de Pierce Stocking Scenic Drive. Een uitdaging voor fietsers, zelfs batterijtrappers! Maar mooi!

Nadat we de avond lezend bij de gaslamp hebben doorgebracht, zoeken we tegen middernacht de kooi op, nog steeds warm!

Vandaag weer een warme dag, zelfs gezwommen in het koude water van het Michigan Lake. Heerlijk, zoetwater. Daar fris je van op. Voor de rest, maar even rustig aan. De laatste weken hebben we ruim 6.ooo km gereden en driving is working zoals een mevrouw opmerkte. En in de schaduw van de bomen is het goed uit te houden.

Juni 14, Redwood Falls Minesota

Parkeerterrein Wounded Knee Museum, met uitzicht op zwembad!

Hebben vandaag 500 km gereden en rusten nu even in een park. Alles is hier groen, bomen volop in het blad; we zijn weer in de bewoonde wereld! Omdat we niet over de autoweg willen, missen we de “Minuteman” raketopstelling. Dit relikwie uit de Cold War is nu opengesteld voor het publiek. Het is een raket in een bunker, maar je komt er alleen op afspraak binnen, verder niet veel van te zien.

Na de overnachting op het parkeerterrein van het Wounded Knee museum, gaan we op tijd op pad, de Hwy 14 naar Pierre. Op het parkeerterrein van McDonalds zien we hoe de Hollanders worden afgedroogd door de Pruisen. Wel even slikken, maar nu hoeven we ons programma niet meer aan te passen aan het voetbalschema. Wat ik wel belachelijk vind is dat je in het buitenland geen enkel programma van de Nederlandse omroep kunt bekijken, uitzending gemist bv, als er voetbalbeelden in worden getoond. Voordat de wedstrijden begonnen,konden we wel naar Studio Sportzomer kijken, nu niet meer. Heeft met de voetbalrechten te maken, alsof ze al niet genoeg verdienden!

eindeloze prairies

De weg naar Pierre gaat door de golvende prairies, wat een graslanden. Overnachten doen we op een soort camperplek aan de Missouri. De plekken met elektriciteit zijn bezet door Mexicaanse gastarbeiders die caravans wonen die zijn opgedeeld in kleine hokjes.

Na een heerlijke zomeravond aan de rivier en een goede nachtrust, gaan we vroeg op reis, 7.30 uur, omdat het tegen de middag behoorlijk warm, 30 graden wordt.

De vrij eentonige rit, door gras- en akkerbouwland, wordt in Brookings onderbroken. Naar deze omgeving zijn in 1880 voorvaderen van Gerard getrokken. We hebben maar één naam en daar is in de plaats niets van te vinden(internet). Mooi, keurig stadje met oude bomen en mooie huizen. In het plaatsje De Smet wordt flink reclame gemaakt voor Laura Ingalls-Wilder, schrijfster van het later verfilmde boek: Little House on the Prairie. De huizen waar zij gewoond heeft kun je bekijken, maar wij racen er voorbij. Dit is het minst aantrekkelijke gedeelte van onze reis en daar willen we dan ook snel doorheen.

Juni 16, Indian Lake, Michigan

Redwood Falls

Twee dagen flink gekacheld, dwars door Wisconsin, zodat we nu weer aan de oostkant van de VS zijn. Eindeloze rechte wegen door eerst prairies en de laatste 400 km door een bos en weide gebied. Je zou ook kunnen zeggen: eerst door een Duits gebied daarna door een Scandinavisch gebied. Als liefhebbers van begraafplaatsen, alleen om te kijken, bezoeken we een opvallende begraafplaats. Vanaf de weg zien we afwijkende grafstenen; meestal heeft men hier een platte grafsteen op het zelfde niveau als de grasmat, maar hier stonden complete zuilen. Met allemaal Duits opschrift. Je kunt echt zien dat dit gebied al veel langer, sinds 1880, is bevolkt en ontwikkeld. Ziet er veel beter uit dan meer naar het westen. De laatste dagen hebben we een nieuw concept: rijden tot een uur of vier, zoeken dan een mooi park, plantsoen o.i.d. waar we wat wandelen en in de schaduw kunnen zitten. We hebben temperaturen van tot 35 graden! Tegen de avond verkassen we naar het parkeerterrein van de Walmart, doen wat inkopen en brengen daar de nacht door. Het is toch te gek om $30,- te betalen alleen om te slapen! Water tanken we bij de benzinepomp en dumpen doen we onderweg in de wc van een parkeerplaats. En zo komt Jan Splinter…. Maar nu staan we op een heuse camping van het Indian Lake State Park, $64 voor twee nachten. Daarvoor heb je dan wel douches, staan aan de rand van het meer en hebben een prachtig uitzicht. In Gladstone kwamen we aan het Michigan Lake. Aan de waterkant staan de mooiste villa’s, met prachtige bomen ervoor. Op deze camping blijven we twee nachten en dan gaat de rit langs de oostkant van het Michigan Meer richting Detroit.

Juni 17

vlot over de Big Spring

Op de fiets naar het Palms Book State Park. Zo ongeveer ieder mooi bos, mooie kust is hier State Park. Maar goed ook want anders wordt de boel vol gebouwd. Het Palm Book SP is ongeveer 10 mijl, 16 km vanaf de camping. In dit park ligt een prachtige bron. Met een soort vlot kun je jezelf over de bron trekken. In het midden van het vlot zit een grote opening waardoor je zo in de diepte kunt kijken en enorme forellen ziet zwemmen maar ook het water uit de bodem ziet komen. Prachtige kleuren door de mineralen die in het water zitten. De middag wordt al lezend, wandelend en genietend van het mooie weer doorgebracht.

Palm Book SP Big Spring

Juni 11, Bad Lands South Dakota,

Als we gebruik maken van de WiFi van Motel 6 in Wall, stromen de felicitaties binnen. Heel leuk en iedereen bedankt!

Na 3 dagen in Belle Fourche op de speelplaats gestaan te hebben, geven we de Hymer weer de sporen; op naar de Black Hills of Dakota;  vooral bekend geworden door de musical Calamity Jane met Doris Day in de hoofdrol. Alsof we door het Zwarte Woud rijden, mooi maar weinig spectaculair. Even een zijweg in om de filmsite van Dances with Wolves, Kevin Costner in de hoofdrol, te bekijken, veel is er niet te zien.

Deadwood

Volgende etappe is Mount Rushmore. Daar zijn de koppen van de Amerikaanse presidenten Washington, Jefferson, Rooseveld en Lincoln uit de bergen gehakt. Veertien jaar lang hebben 400 werkers hun brood er mee verdiend; de best betaalde was de chief carver, die kreeg $1,50 per uur. Maar het was ook in de crisisjaren ’30. We kunnen echt merken dat het vakantieseizoen is begonnen, behoorlijk druk. Dit monument betekent heel veel voor de Amerikanen, het is een nationaal symbool waar ze erg trots op zijn, en terecht.

Mt Rushmore

Vandaag bezochten we het Wounded Knee museum in Wall; dit museum behandelt een van de grootste schandvlekken van de White Man tegenover de Indianen. In 1890 werd bij Wounded Knee een groep Indianen, ruim 250, vrijwel allemaal ongewapende vrouwen en kinderen op beestachtige wijze afgeslacht door een afdeling van het Amerikaanse leger. Indrukwekkend!

Wall Drug Store

Vanaf Wall, gelegen langs de I-90 interstate en vooral bekend geworden om zijn Drugstore, trekken we the Bad Lands in. Even over de Wall Drugstore: een jong stel had het winkeltje in de dertiger jaren gekocht. Het plaatsje telde 250 inwoners, allemaal even arm. De jonge vrouw komt op het idee om een bord langs de weg te plaatsen dat bezoekers van de winkel gratis ijswater kunnen krijgen. En dat was een gouden vondst! En nog steeds krijg je er gratis ijswater en koffie voor 5 cent! Nu komen op zonnige zomerdagen wel 20.000 toeristen per dag! Leuke Western restaurants en winkeltjes.

the Badlands

De Badlands lijken wel wat op de zandsteenformaties in Utah, maar missen de felle kleuren. Het is gelegen in het National Grassland. Dit prairiegebied is een van de weinige overgebleven prairiegebieden van de VS. Staat nu onder toezicht omdat het anders ook zou verdwijnen. Overnachten doen we op een Ranch, gelegen in het reservaat van de Sioux indianen. De camping wordt beheerd door indianen. Het is, zoals we al vaker hebben opgemerkt als een camping of motel van de indianen is, een verlopen zooitje. Niemand op het kantoor, wc gesloten, de vakantiehuisjes in deplorabele staat. Jammer, want het terrein ligt prachtig.

De volgende dag heb ik een gesprek met de beheerster: als ik vertel dat we uit the Netherlands komen, brandt zij los met verwijten aan het adres van de Amerikaanse autoriteiten. Maar je kunt de geschiedenis niet terugdraaien dus doe wat voor een betere toekomst. Zoals bv dit prachtige terrein beter runnen. Gelegen tegen de rand van een prachtig Nationaal Park, dat moet lukken.

Zonsondergang over the Grasslands

Juni 7 Belle Fourche

Als jullie ons hier zouden zien staan; je zou zeggen: ze zijn eindelijk op de plaats waar ze thuis horen! En wel: op de speelplaats van een school! Een teacher heeft het hele gebouw, 3 verdiepingen, gekocht en er een camperplek van gemaakt. Het is wel een rommeltje, maar het WIFI netwerk werkt. En verder full hook-up en dat voor $12,- dankzij Passport America. Hier blijven we een dag of wat en hopen iets van het voetbal via het internet te kunnen volgen.

Thermopolis

Op 5 juni van Cody via Thermopolis naar de Bighorn Mountains gereden. In Thermopolis hebben we een bad genomen in het staats badhuis. Het hete water komt zo uit de grond en wordt door een bad gepompt. Ongeveer 40 graden heet, boven water was het ook ongeveer zo warm. Na een lekkere douche en wat geluier onder de dikke boom, ging het dus naar de BH Mountains. De camping lag op ongeveer 2500 m hoogte, dus lekker koel. ’s Avonds met de kijkers naar de Elk( is geen meervoud van), 12 stuks, gekeken en een mooi kampvuur gestookt. De Big Horn Mountains zijn flinke bergen waar op de toppen steeds sneeuw ligt, een prachtig gebied.

De volgende dag, 6 juni, over een pas van 3000 m hoogte! Tijdens de afdaling roept Betsy opgewonden: een Elk! Nou en, daar heb je er gisteren 12 van gezien. Nee, ik bedoel een Moose!!!

eindelijk: de Moose

De Rubbertramper in de ankers, draaien en weer terug. Een Moose, soort eland, zie je bijna nooit, en hier loopt ie zo langs de weg. Zelfs als ik uit de camper kom, blijft het grote beest rustig doorgrazen. In Afrika moet je de Big Five zien, hier de Big Six: de bison, de wolf, de elk, de zwarte beer, de grizzly beer, de Moose! We zagen ze allemaal en vastgelegd!

hier zagen we 12 ELK

Overnachten, met kampvuur en heerlijke temperatuur, doen we op het campinkje van het Devil’s Tower National Monument. De Devil’s Tower is een overblijfsel van een vulkaan, een soort kurk die op de krater zat. De krater is verdwenen maar de kurk  staat nu ongeveer 300m boven het landschap uit te pronken. Het is het eerste National Monument van de VS.

Devil's Tower

Vanmorgen hebben  we een trail gelopen door het Prairie Dog Town, naar de voet van de DT en terug langs het riviertje. We dachten dat een Prairie Dog een soort hond was, maar het is een marmot. Een beetje kleiner broertje/zusje van de Alpine Marmot. Hier leven tientallen in de weide aan de rivier.

Prairie Dog

Juni 4, Cody Wyoming

Na een warme avond, lekker uitgeslapen en dan op naar het BBHC. Niet alleen een museum voor Buffalo Bill Cody maar ook een afdeling voor de Plains Indians, Fire Arms, Western Art, Yellowstone Natural History en een speciale expositie van een Duitse fotograaf. De laatste heeft zich tot doel gesteld, en hij niet alleen, om een wildlife corridor te creëren van Yellowstone tot aan de Yukon in Alaska. Wat in Europa allemaal al verdwenen is, mag in Noord Amerika niet verloren gaan.

Wat een museum! Een echte aanrader voor een ieder die hier in de buurt komt; neem er minstens twee dagen voor, je zult er geen spijt van hebben. Het is onbeschrijfelijk mooi opgezet, een echte topper.

En dan ’s avonds naar de Rodeo! Aan de rand van Cody staat het stadion waar vanaf 1 juni iedere avond een rodeo plaats vindt. Heerlijke zomeravond, tussen de 25 en 28 graden, op de tribune kijken hoelang een cowboy op een wild paard of een stier kan blijven zitten. Of hoe snel je om een paar tonnen kunt racen. Al met al, een leuke show.

Juni 1, Yellowstone NP

Montana

Een prachtige rit vanaf de parkeerplaats van Walmart van Butte naar de camping Norris in het Yellowstone NP! Wat een ruimte in Montana; je waant je af en toe alleen op de wereld. Maar af en toe was het ook beter geweest dat er geen mensen waren geweest: we rijden langs een creek die totaal over de kop is gehaald omdat er 100 jaar geleden goud is gevonden. Overal bergen kiezelsteen waar nog steeds niets op groeit en van de achtergelaten machinerieën heeft men maar een museum gemaakt, hoef je de troep ook niet op te ruimen! Halverwege passeren we een enorme aardverschuiving. Tijdens een aardbeving is een halve berg naar beneden gekomen. Enorme keien zijn van de ene kant van de rivier naar de andere kant gerold. Het heeft maanden gekost om de rivier weer open te krijgen.

Vlak voor het NP zien we een bord met camping, lijkt wel wat dus er naar toe. Een gigantische wasbordweg van 4 mijl naar een camping die $42 p/d kost. Dan maar met vol gas terug over het wasbord en dat blijkt veel beter te gaan dan in een langzamer tempo en zo zijn we dan toch nog snel in het Nationale Park. Je houdt het niet voor mogelijk maar de camping is bijna vol! We kamperen op ruim 2000 hoogte, de sneeuw is nog niet overal gesmolten maar het staat vol met tenters. En het regent flink.

Vandaag op beestenjacht: we willen tenminste een wolf en een grizzlybeer zien! Over de bizons breek je zo langzamerhand je nek, zoveel zijn er hier. De wekker gaat af om 4.30 uur en het heeft geloond: vlak voor ons steekt een grote grizzly de weg over, Bets filmt. Prachtig, het beest staat zich weer te schurken tegen een dooie boom. Rechtop, wat een knaap! We moeten dik 50 km rijden om in de wolvenvallei te komen. Inmiddels is er meer volk in de benen en plotseling: a wolf! Het beest ligt op de rand van een helling rustig het spektakel  onder hem in ogenschouw te nemen. Later zien we hem door een riviertje, de Lamar, waden.

We zoeken een rustig plekje, niet zo gemakkelijk hier, zetten de camper neer en vallen zelf er ook bij neer. Ff pauze! Het zonnetje schijnt, al twee grizzly en twee wolven, de bisons, elk en pronhorns tellen we al niet meer mee, gezien! En de dag is nog maar halverwege.

Juni 3, Cody

Yellowstone River

Gisteren de andere helft van Yellowstone gedaan, het vulkanische gedeelte. Wat is het een geweldig park met zijn geisers, mudpotten en andere vulkanische verschijnselen. Maar wat komen daar veel mensen op af! Bij de Old Faithful, waar we een uur moeten wachten op de uitbarsting, kun je over de koppen lopen! En het is nog geen vakantieseizoen. We spreken een Nederlands stel dat de cruise naar Alaska heeft gedaan: was tegengevallen. Wij blij dat we dus niet veel gemist hebben.

Norris

Old Faithful

Yellowstone Lake

Buffalo Bill Cody

Vandaag zijn we afgedaald van 2300 m (Yellowstone) naar Cody op ongeveer 1700 m hoogte. En dat scheelt een jas! We lopen weer voor het eerst sinds een paar weken in de korte broek en het is echt behoorlijk warm, lekker! Cody, het stadje, is genoemd naar Buffalo Bill Cody! Een grote held in mijn jongensjaren. We hebben zojuist het Buffalo Bill Historic Center bezocht, schitterend museum over het Wilde Westen. Gaan morgen weer naartoe, want het is teveel voor een middag.