April 27, Bryce Canyon

Dit is echt een uniek stuk natuur, nergens op de wereld kom je iets vergelijkbaars tegen. Schitterend, niet te beschrijven, dus kijk maar naar de foto’s en realiseer je dat dat maar een slap aftreksel van de werkelijkheid is!

Vlak voordat we gisteren in Bryce waren, zagen we een weggetje het Dixie Forest, een National Forest, in gaan. Na een paar honderd meter van de grote weg af staat een camper, een mevrouw met een hondje en een aapje! In een National Forest mag je overal kamperen, als je maar geen weg blokkeert. Mevrouw had geen bezwaar, aapje ook niet, dat we erbij kwamen staan. En zo brachten we een koude nacht, rond het vriespunt, door in dit Forest dat op 2500 m hoogte ligt! Hoger dan Alpe d’Huez. We hadden een regenachtige dag, iets wat we nauwelijks meer kennen.

Vandaag dus naar Bryce Canyon waar we de Navajo trail lopen, enorm prachtig mooi dus. En nu staan we weer bij de aapjes mevrouw en kruipen straks weer onder de dikke dekbedden want het was een schitterende zonnige dag en dan heb je weer te maken met een koude nacht op deze hoogte. Wel lekker fris!

April 25, Zion Nat. Park

Kom je via de oostingang met je camper het park binnen, word je gemeten. Te breed, dan betaal je $15,- en wordt het tegemoetkomende verkeer tegengehouden zodat jij de tunnel van 1 mijl voor je alleen hebt. Maar met ingeklapte spiegels is de Hymer net niet te breed, scheelt weer $15,-. Een machtig landschap om je heen als je de tunnel doorkomt. Wat is het park van deze kant mooi!! Bijna 20 jaar geleden waren we hier al eens, maar reden niet deze weg. Zion maakte toen geen geweldige indruk. Maar dit is andere koek! Bij het visitor centre parkeren we en nemen de shuttlebus het park in. 

Weeping Rock, Debby en Rob zullen het zich nog kunnen herinneren, was er in schoonheid niet op vooruit gegaan: de hangende begroeiing was totaal verdwenen, jammer. Aan het einde van de canyon een flinke wandeling gemaakt naar the Narrows, de naam zegt het al, een smalle doorgang waar de rivier the Virgin zich doorheen worstelt. Een stel mensen van het Park zijn bezig met herstel werkzaamheden, alles handwerk. Als we bij de ingang van de camping, the Wachman, komen, is alles gereserveerd! Een paar honderd meter terug ligt The South, een firt come, First serv camping. Daar is nog plaats, maar aan het einde van de middag staat ook daar het bord op Full. En dat op een doordeweekse dag in april! Misschien voorjaarsvakantie?

Buiten pannenkoeken bakken, lezen bij de gaslamp tot laat in de avond. Kon voorlopig wel eens de laatste avond buiten geweest zijn: de radio geeft aan dat het de komende dagen kouder wordt en kans op Thunderstorm!

April 20, Lone Rock, Page

We staan aan het strand van Lake Powell, nu in de staat Utah. Was wel weer even spannend, maar we redden het net om door het duinzand het harde strand te halen. Gelukkig gaat er een betere weg omhoog, maar Bets is daar nog niet al te gerust over.

Vannacht was het weer camping Walmart, lekker rustig dit keer. Om 7 uur uit de veren en na het ontbijt naar de Lower Antelope Canyon. 

Er zijn veel canyons, maar dit is iets speciaals: ligt onder de grond. Onder begeleiding van een Indiaanse gids, het is hier Navajo Country, komen we bij de ingang van de canyon. Het is zo smal dat je net je voeten voor elkaar kunt zetten, maar dan daal je al snel af tot een diepte van ong 10 meter. Water heeft hier prachtige vormen uit het zandsteen geslepen. Doordat zonlicht door de opening aan de bovenkant komt, ontstaat er prachtige kleuren, licht en schaduw. In 1993 waren we ook in Page, maar hebben toen de Slot Canyons niet bezocht. Later zagen we foto’s en konden ons wel voor de kop slaan, maar dat hebben we nu ingehaald. Je loopt ongeveer een uur door de nauwe , soms wat bredere gangen. Gevaarlijk kan het zijn als plotseling een wolkbreuk losbreekt; in 1997 zijn 11 mensen omgekomen. Ongelooflijk mooi!

Wat ons in ’93 opviel was dat aan de hoofdstraat van Page zoveel kerken stonden, met reclame lichtbakken op het dak. Zouden ze er nog staan, deze schuurachtige gebouwtjes? Ja hoor, acht kerken op een rij. Het is de gelovigen blijkbaar goed gegaan, de kerken zijn letterlijk flink groter geworden. Voor de rest is het als in bijna alle Amerikaanse stadjes, weinig fraais. Dus op naar Lone Rock, een mijl of 10 ten noorden van Page aan het meer. Toegang heb je met de Nationale Parken Pas, maar voor kamperen betaal je $10 p/nacht. Jammer dat het water nog niet de juiste temperatuur heeft.

April 22, Lone Rock, Page

Je hebt soms van die dagen: vanmorgen kwam Friedrich al vroeg een praatje, nou ja praatje, maken. Die was nog maar goed en wel weg of een grote 40 ft camper komt door de zandweg naar beneden. Als ie dat maar redt. Het lukt en de camper vindt een plekje naast Thom, onze Amerikaanse buurman. Even later komt de bestuurder een praatje maken, ja hoor Phillip uit Amstelveen. Hebben hier een camper staan die ze geregeld 6 weken gebruiken. En Phillip zit goed op de praatstoel, maar we worden onderbroken door een noodkreet: een Frans gezin is letterlijk gestrand. Thom en Gerard vormen een International Rescue Team, dus er op af. De klus is snel geklaard, maar een half uurtje later staat alweer een auto tot aan de bumper in het zand, dus er maar weer op af. 

Ditmaal is de Jeep van Thom te licht, de Jeep graaft zichzelf in. Een grotere truck komt al op de proppen en met behulp van onze oprijplaten komen ze weer op vaste bodem. De Rangers zouden wel eens een bord mogen plaatsen dat deze weg alleen begaanbaar is voor 4x4 karren. We drinken met Thom maar een pilsje op de goede afloop. En dan gaan we zwemmen! Behoorlijk fris, maar het water warmt deze dagen met temperaturen boven de 30 graden wel op. Het is behoorlijk druk geworden op het strand, blijkbaar hebben toch veel mensen vakantie. Tegen de avond zeggen Conny en Friedrich gedag, zij gaan naar de Walmart in Page om te internetten en daarna weer op pad. Zijn al een dag langer gebleven dan de bedoeling was. Ben benieuwd wanneer we ze weer zien. Bij het kampvuur sluiten we weer een gezellige dag af met Thom, Phillip, Miss Idaho, Iemand, Rose de schat van een Labrador en wij. We zouden hier nog weken kunnen blijven, maar The Road roept! Dus gaan we morgen eerst terug naar Page om te internetten, overnachten bij de Walmart waar we shoppen en gaan dan de volgende dag vroeg op pad naar Zion Nat. Park.

April 19, Page AZ

Bijna 20 jaar geleden waren we ook hier en dat het indrukwekkend is, weten we nog wel, maar zo geweldig? Gisteren van Sedona naar Flagstaff gereden, daar een weatherradio gekocht. De eerste tornado’s razen al door de VS en wij willen daar niet door verrast worden. Deze radio heeft weerkanalen die constant het weerbericht uitzenden en waarschuwt als iets vreselijks zich aankondigt. Leuk ding, werkt op batterijen, zonnecel en je kunt em opdraaien! 

Grand Canyon

We waren al vroeg bij de Grand Canyon, dus eerst maar naar de verschillende uitzichtpunten. Wat een brede sloot! O ja, we hebben eerst de Imax film bekeken, prachtig. Bij Desert View de zonsondergang afgewacht, maar voordat die onderging, schoven wolken voor de zon, jammer. Maar goed dat we wat getreuzeld hebben voor we naar de GC zijn gegaan, want onderweg zagen we op 2460 m, op die hoogte reden we, nog sneeuw liggen. Afgelopen nacht overnacht op de camping van de GC, temperatuur dicht bij het vriespunt. Slordige boel op die camping: paden slecht onderhouden, geen personele bezetting ’s avonds en ’s morgen voor 8 uur geen mens te bekennen.

Big Bend in Colorado River

Vandaag een prachtige tocht gehad, weer langs de zuid rim, naar Lake Powell. De Glenn Dam herkennen we nog, maar verder is alles veranderd. Het is een groot watersport centrum geworden. Maar ook hier staat het water weer veel te laag. Onderweg zijn we naar een grote bocht in de Colorado rivier gelopen. Driehonderd meter onder ons maakte die een grote lus, prachtig! En we kwamen de ons zo langzamerhand heel bekende Duitsers weer tegen, ontmoet hebben we ze in Hamburg, op de Baja en nu weer, small World! Als we bij de Walmart wat wijn in willen slaan, zien we een plakkaat dat als je nog geen 40! bent, je je ID kaart moet laten zien. De Navajo mevrouw glimlachte toen we vroegen waarom. Zal wel een wet zijn van Navajo land!

Glenn dam

Nog een nagekomen foto: we werden  gewekt door het geluid van deze ballonnen

April 16, Sedona AZ

Sedona Pines

We staan op een prachtig park met wifi,zwembad, wasserij hook-up en dat allemaal voor nul dollar!? Hoe dat kan? Vanmorgen van Flagstaff naar Sedona gereden, klein eindje. Voor Sedona een tourist information. De mevrouw had een verrassing voor ons: een ressort maakte een promotie. Morgen moeten we ons om 11 uur melden voor een tour en daarvoor mogen we 2 dagen gratis genieten van alle faciliteiten. Bets dus gelijk aan de was.

 Om half zeven van de sunset genoten bij het vliegveld en daar waren we niet alleen. Sedona is gelegen in een prachtige vallei, omgeven door rode bergen. En bossen! De laatste maanden hebben we voornamelijk cactussen gezien, nauwelijks bomen, maar nu reden we door bossen. Met sneeuw! In Flagstaff op 2100m hoogte was het flink koud, het vroor er afgelopen nacht.  Dus de dikke dekbedden maar weer gepakt.

Bij nadere inspectie bleek niet de gasslang te lekken, maar een van de twee gasregelaars. En daar valt niets aan te repareren.

April 12, Kingman AZ

The London Bridge: steen voor steen hebben ze een brug over de Thames in Londen afgebroken en vervoerd naar Lake Havasu, een stuw meer in de Colorado rivier. Daar doet ie weer echt dienst als brug en erom heen heeft men Engelse vakwerkhuizen gebouwd. De laatste is echter ver van vakwerk!  Via een weg langs die rivier, grillig landschap met allerlei kleuren gesteente, komen we bij de US 66. Deze weg, bekend als Route 66, was ooit de mainstreet van de VS. Hij loopt van Chicago naar Los Angeles. Vooral in de jaren 30, de crisis jaren, reden een half miljoen mensen deze weg, op weg naar een betere toekomst in het Westen. In de jaren 50 werd het een toeristische route. Volgens Grundman, onze travelguide, is het stuk dat wij gereden hebben het landschappelijk mooiste stuk. Halverwege een stop in Oatman, een levendige Ghosttown, waar het al behoorlijk druk is. De Burro’s, loslopende ezels, zorgen ervoor dat je heel kalm door het dorpje rijdt. Als gouddelvers town kende het plaatsje zijn grootste bloeitijd. Enige km buiten de town stuiten we op een echte, werkende goudmijn. Daar staan behoorlijk wat auto’s op het parkeerterrein, er wordt dus flink gezocht. In Kingman overnachten we op camping Walmart, hoewel de city dat niet goed vindt. Jammer dan.

April 13, Valley of Fire SP

Op een goede 50 mijl van Las Vegas ligt een verborgen schat: Valley of Fire. Bij maar weinig mensen bekend en toch van ongeëvenaarde schoonheid!!! Kom je ooit in de buurt van LV, maak de rit door de Valley, geweldig. Alsof de aarde in de brand staat, alsof je chocolade- en vanillevla door elkaar draait, alsof bakker Gosselaar aardbeien- en bananenijs in laagjes op elkaar legt. Wat heeft de natuur hier zijn best gedaan. Voordat we het State park ingingen, eerst de Hooverdam bezocht. Een prachtige, nieuwe brug zorgt ervoor dat je niet meer over de dam hoeft, maar het kan nog wel. Dus doen. Schitterend bouwwerk, tussen 1931 en 1935 gebouwd. Zit er nog steeds als nieuw uit, maar het probleem zit em in het water.

 De waterspiegel van het stuwmeer is zo ver gezakt dat het een kritisch grens nadert. Nog verder zakken en de turbines krijgen te weinig waterdruk. In 1956 moesten ook drastisch maatregelen worden genomen om water te besparen, toen waren 10 milj. mensen, nu 28 milj. afhankelijk van het water. En als het water nog een paar meter zakt is het weer raak. Via de Northshore weg rijden we naar de Valley of Fire. Doordat het water zover is gezakt, zijn een aantal marina’s verdwenen, voor anderen heeft men de bootshelling een mijl verder naar het water moeten verplaatsen. Om vijf uur begint de lucht te betrekken, net als wij een trail lopen. Dus op naar de camping; mooi op tijd want nog geen half uur later is ie vol. Weekend, dus gaan de Yanks op pad. Dit is weer zo’n schitterend State Park camping. We worden omgeven door knalrode rotsen, prachtig, maar het regent! De eerste regen die we sinds half december hebben! Vier maanden geen drup gehad, maar heel veel stelt het niet voor.

O ja, onderweg door de Valley worden we door een agent gestopt: een eindje verderop zijn ze bezig met een commercial aan het opnemen. Twee Toyota’s, een zilverkleurige en een rode sportwagen draaien vlak voor onze neus om opnieuw voor de camera’s langs te sjezen. Volgens de agent zijn het Toyota’s Scion FSX.

April 14, Kingman

Via de wifi van de Mc Donald. Hebben een beste storm gehad vannacht, regen en wind! Vanmorgen een prachtige wandeling naar de Wave gemaakt. Zie de foto’s. komen nog een stel Kaaskoppen tegen, onderweg met een grote Concorde. Na nog een keer de scenic loop te hebben gereden, knallen we in de richting van Las Vegas, rijden dwars door de stad op de Las Vegas Boulevard en dan hebben we het weer gezien en rijden naar Kingsman. Om 1700 uur bij de Mac naar binnen voor de wifi. De felicitaties stromen binnen, leuk hoor!! Vannacht bij Walmart en morgen via de Route 66 naar Sedona.

April 10, Parker AZ

State Park Cross Roads

Gisteren onze CP bij Harold en Dorothy verlaten, prachtige plek! Enige minpuntje, geen sewer (rioolaansluiting). Maar geen punt; onderweg aan de snelweg zijn verschillende Travelcentre waar je kunt dumpen. Na de heel gezellige (Paas)dagen, nu weer onderweg. Omdat we een lekke gasslang hebben, eerst maar een zien of we daar een vervanging voor kunnen krijgen. No way! Omdat we nog een extra gasregelaar bij ons hebben, kunnen we de boel zo aansluiten dat de lekke gasslang niet gebruikt hoeft te worden. Probleem weer opgelost. Dat is het nadeel van een Europese  camper, geen onderdelen te krijgen. Maar eens kijken bij een BBQ handelaar of daar een slang te koop is. Voor de lekkende keerring hebben we een vervanging laten opsturen naar Palm Springs, maar de lekkage is zo gering dat we daar voorlopig niets aan laten doen. Verder alles OK!

Staan nu aan de Colorado River, prachtig klein State Parkje voor $2,50 p/d. geen voorzieningen, alleen een plonsplee. Overdag komen de waterscooters en speedboten voorbij, soms als Harley Davidsons. Maar ’s avonds: fantastisch. We zitten tot een uur of 11 buiten; het was 34 gr. Dus in de camper nog lang warm. Bij de Coolman lamp lezen, de kerstverlichting in de boom, woow!

Onderweg, het laatste stukje langs de Colorado River, zagen we op een rotspunt Burro’s, wilde ezels. Ze zijn zo tam geworden, dat ze ’s avonds over de camping naar de rivier komen. Aan de sporen in het zand konden we zien dat er een vlak langs onze camper is gelopen, ik hoorde de Burro vannacht.

Burro's, wilde ezels

Hier blijven we nog een paar dagen!

April 8, Palm Springs,

Na precies drie maanden, daar zijn we weer! Palm Springs, here we are! Bij Harold en Dorothy op de parkeerplaats. Tuurlijk, de gastenkamer is klaar voor ons, maar, eigenwijs als we zijn, blijven op de parkeerplaats! En het is me een geweldige CP (Camperplek)! Water, stroom, rustige plek, alleen geen rioolafvoer. En om het nu over het hek te kieperen, dat doen we dus maar niet. Aan de andere kant van het hek is een indianen begraafplaats. En hoewel de grond wel wat mest kan gebruiken, …… toch maar niet. Als we vrijdagmiddag aankomen, gaan we ’s avonds, met H&D en Jo en Bernice naar een speciale Gay avond in het museum. Maar eerst bewonderen we de ster die Dorothy en Harold hebben aangeboden gekregen. Pal voor de ingang van hun geliefde, en prachtige, museum, naast die van president Ford en Reagan, ligt nu hun ster te pronken. Het paasweekend is het weekend voor de homo’s. Vijfduizend hebben zich verzameld. Gezellige gasten, dus Harold wil weer veel te vroeg weg. We hadden net goed de smaak te pakken, van de Magarita’s dan! Zaterdag wat klusjes gedaan; er is altijd wel wat te doen aan de camper, gefietst en om zes uur naar het restaurant wat tijdens de Kerst een Thais maar  nu een Spaans restaurant is. Lekker Spaans biertje, flesje van 750 ml, maar dat kregen Harold en Gerard wel op. Harold moest nog rijden in de nieuwe Bentley, dus Gerard moest er wel weer voor zorgen dat de fles leeg kwam, vervelend is dat toch!

1^e Paasdag, vroeg op en om acht uur op de fiets door de buitenwijken van PS. Vroeg, want straks loopt de temp weer op naar dik 30 gr. Wat een prachtige tuinen en wat een bloeiende bloemen. We werden er op slag verliefd op. Betsy mag ik hier wel neerzetten!

Om 11 uur staat de Bentley voor de deur en op naar het zelfde restaurant waar we met Kerst ook hebben gegeten. Heerlijk eten, maar vooral heel gezellig! Met z’n zessen, J&B waren ook van de partij, vormen we wel een goed team; de kok kan z’n creaties wel aan ons kwijt! Dorothy krijgt een handgeschilderd ei en Betsy bedelt om een Paashaantje, sorry een Paaspelikaantje. Onze ober kan zo optreden in de serie Alo, Alo. Spreekt ook een beetje Nederlands deze van oorsprong Vlaming. Hartstikke leuke vent.

Vanavond gaat de BBQ aan, Jo’s specialiteit. Wordt weer smullen. Het is maar goed dat we morgen weer “on the road” gaan; de boks wordt al krapper!