Dec 30, PS,CA

Wij zij nu al meer dan een week te gast bij Harold en Dorothy, hoog tijd om eens iets over hen te schrijven. Niet alleen omdat zij ons ontzettend verwennen, maar vooral omdat het twee bijzondere mensen zijn! En om meerdere redenen! Harold is de zoon van de broer van Gerards moeder. In 1956 is Harold met zijn ouders en zijn broer Jerry naar Vancouver, Canada, geëmigreerd. Harold en zijn broer zijn allebei advocaat geworden. Harold is in de bankierswereld terecht gekomen en is daarin heel succesvol geweest, en nog steeds actie. Samen met Dorothy, ze zijn al vele jaren getrouwd, hebben ze in veel verschillende steden gewoond; wij hebben hen voor het eerst in Parijs opgezocht waar ze in een fantastisch appartement aan de Seine woonden. Daar hebben wij dit prachtige stel echt leren kennen! Dorothy is in Wales geboren, in New York hebben ze elkaar leren kennen. Via Londen kwamen ze in Pasadena, vlak bij Los Angeles te wonen. En dat werd een “logeeradres” voor de gehele familie! Gerards ouders, zuster en zwager, neven en nichten, de laatste vierden daar hun Honeymoon, en wij waren daar samen met Rob en een nichtje, Debby in 1993. Toen H&D in Palm Springs gingen wonen, werd dat ook door vele familieleden bezocht. En altijd een warm ontvangst! In de week dat we hier “bivakkeren” hebben we verschillende van hun vrienden ontmoet en je merkt meteen wat zij voor hun vrienden betekenen, want zij nodigen ons meteen uit, willen van alles voor ons doen. Harold is de voorzitter van het bestuur van het Museum of Art in PS, Dorothy heeft allerlei bestuursfuncties bekleed, kortom een stel dat sterk verankerd is in de gemeenschap van PS. Vele organisaties worden door hun met raad en daad en financieel gesteund. Zij betekenen wat in deze gemeenschap! En de gemeenschap wil hen bedanken door deze twee bijzondere mensen een “ster” aan te bieden. In Hollywood is de Walk of Fame” , sterren met de namen van voornamelijk filmsterren. In PS hebben ze ook zoiets maar dan van mensen die veel voor PS hebben betekend, zoals o.a. een aantal Presidenten van de US! Dat gaat op 14 februari gebeuren en wij hopen daar bij te zijn! Ik zou nog vele zinnen kunnen schrijven over deze fijne mensen, maar neem maar van ons aan dat het bijzonder fijne mensen zijn!

Dec 29 PS, CA

PS, golf resort. Een van de 150!

The Flying Tigers

Harold en Irin

Nog steeds in Palm Springs? Ja, voorlopig blijven we nog een goede week. En we maken wat mee! Hebben nauwelijks tijd om wat te bloggen. Nu dus: zittend op het terras, in de korteboks, uitkijkend over de vallei, in de verte schijnt de zon nog op de bergen, hier is al schaduw. En geen wolkje, nou ja een paar veegjes, aan de lucht. Das wat anders dan nattigheid en kou, hé Drenten en Achterhoekers! Ok , de 27^ste zijn we samen met Rob en Irin naar Mecca gereden, de canyon door, de I-10 over en het Yoshua Tree NP ingereden. Een geweldig mooi park: enorme cactussen, grote rotsen en prachtige vergezichten. Komen we nog terug. Op de terugweg een Outlet centrum bezocht en bij de Pizza California gegeten. En de dag was alweer om.

de Airstream

De 28^ste, en dat was een dag!! Om 9.30 uur waren we al aanwezig bij het Palm Springs Air museum en kregen we een korte briefing over het vliegen in een helicopter, wow! Vrienden van H&D hebben een paar planes en ook twee heli’s en zij boden ons een rondvlucht aan. En dat is leuk!! Samen met R&I de lucht in, plus de twee piloten, Phil en Lee Hixon, een echtpaar. Vliegen al meer dan 50 jaar, nooit brokken gemaakt en dan durf je wel. Om een idee te krijgen: zie de foto’s. het is maar goed dat er een geweldig waterreservoir onder PS ligt, zoveel groen, zoveel meertjes en vijvers in een woestijn, niet te geloven. Na de rondvlucht, een goed half uur, een rondleiding door het Air Museum, gegeven door Jim Thorn. Geweldige verteller, we hingen aan zijn lippen. Wat die man allemaal wist te vertellen, het verhaal achter de vliegtuigen. We zijn dwars door een B-17, Vliegend Fort gekropen. Alle vliegtuigen die ze er hebben staan zijn luchtwaardig. Zou het bijna vergeten, als eerste gingen we  de C 47, beter bekend als de DC 3 Dakota, bezichtigen. Dit toestel is pas na de oorlog ingezet, heeft onder ander gevlogen tijden de blokkade van Berlijn. Toen het werd schoongemaakt voor het museum, vond men het kolengruis er nog in. Jammer Jim, maar we moeten nog lunchen en om 2 uur in het Museum of Art van PS zijn. Rondleiding van de Chairman of de Board, mister Meyerman, onzen Harold, himself. Schitterend gebouw, prachtige stukken. Grootste collectie van Henry Moore van de US. Opvallende collectie glas, letterlijk en figuurlijk schitterend! Naar huis, omkleden, naar Lulu’s restaurant. De ober tot grote spoed aansporen want voor zeven uur naar de Folli’s! en dat lukte. Een oud theatertje, gebouwd in 1936, is het huistheater van de Folli’s. Denk maar aan de Folli’s in Parijs, met dames die de benen geweldig omhoog kunnen gooien, veel veren en verder heeft het weinig om het lijf, letterlijk. Het grote verschil is dat hier de dames de respectabele leeftijd van ruim AOW reeds jaren zijn gepasseerd! De oudste was 78, de oudste man was 81, stil going strong. De boel werd aan elkaar gepraat door een Joodse conferencier, klasse. We hebben in tijden niet zo gelachen, heerlijk. En de songs waren uit onze tiener jaren. Voor en tussen de voorstellingen door werden oude films gedraaid, bv reclame voor Lucky Strike, sigaretten; je voelde je pas echt goed na een Lucky te hebben opgestoken. Na afloop nog een biertje en wijntje en toen, naar bed. Wat een dag!

Dec 29, PS, CA

Lotus van David

Om 9 uur gestart voor de trail door de bergen achter het huis, samen met Bernice, Ron, Jo en Rob en ikke. Mooie tocht van 2 uur, lang genoeg want aan het einde lieten onder beide bergschoenen de zolen los! Schandalig voor echte Meindels! De dames, Dorothy, Irin en Betsy gingen shoppen. Na afloop zijn vader en zoon gaan luchen in Café Europa, dubbel heerlijk! Later op de middag hebben we de Airstream van David bekeken, prachtig onderhouden caravan, gebouwd in 1968. Inmiddels zijn de lichtjes van de stad gaan branden en wordt het te donker om buiten te typen, dus: tot een volgende keer!

Gewoon wat foto's:

Dec 22 Palm Springs, CA

Na ruim een week hebben we Quartzsite verruild voor Palm Springs, van Patty en Peter naar Harold en Dorothy. Bij de eersten hebben we een heerlijke, redelijk rustige tijd gehad, bij de laatste staat nog van alles op het programma, maar daarover later.

Via Mecca, ja je komt hier van allerlei plaatsen tegen, naar PS gereden. Na een week in de woestijn, met nauwelijks een groenblaadje, is het een verademing om weer groene palmen, groente velden e.d. te zien. Hoewel we echte woestijn liefhebbers zijn, het is er nog zo oorspronkelijk, doet een beetje groen aan de ogen ook heerlijk aan. Harold en Dorothy, H&D, bewonen een van de bijzonderste huizen van PS, en daar zijn er nog al wat van. Wil je meer weten, zie www.meyerman.com. Zie je ook de Maybach! Gistermiddag aangekomen, de camper geïnstalleerd op een parkeerterrein onder het huis, wij in de logerkamers, slaapkamer en ruime badkamer. Avonds naar een concert in het museum waarvan Harold de voorzitter van het bestuur is; een ode aan Mario Lanza, de Amerikaanse Caruso. Echt een mooi concert.

Vanmorgen samen naar de Costco, inkopen voor vanavond, de BBQ! En dan wel buiten met zicht op PS. Niet jaloers worden, maar het is een fantastisch gezicht!!!

Dec 26, PS

Proberen om in sneltreinvaart, want het leven gaat hier in die vaart, op te noemen wat we allemaal beleefd hebben: De BBQ op de 22 ging niet door!? En wel hierom: halverwege de middag begon de luchtmacht van PS boven het huis te cirkelen, politie zette de buurt af, Harold kon niet wegkomen uit het museum. Een vent met een gun was gesignaleerd in de bergen achter het huis. Na een uurtje kon H wegkomen, een stel zwaar bewapende politieagenten verschenen op het terras en we moesten binnen blijven. Dus de BBQ maar naar de volgende dag verzetten. Toen het “beleg”was opgeheven zijn we met de anderen, Jo, Bernice, Ron, Marina en Alexis naar de Mexicaan gegaan.

Volgende dag, dec 23, Palm Springs verkend en de avond al BBQ-en doorgebracht met het uitzicht op PS. Jo was de kok en deed een goed job.

Dec 24 hebben Gerard en Harold Rob en Irin opgehaald vanaf het vliegveld in LA. Om 1800 uur in de auto naar Jaimy en zijn vrouw die een party gaven, zij wonen in het voormalige huis van Frank Sinatra. Alles in kerstsfeer: omdat er geen sneeuw ligt, is de gehele oprit met witte vloerbedekking belegd, met rendieren en nog veel meer kerstkitsch. Kleine party, 200 man die het huis van de keuken tot in de slaapkamers, badkamers bevolkten. Harold kent iedereen en dan kom je niet toe aan de hapjes en drankjes, wij wel, dus na een uurtje handenschudden, op naar een Thaisrestaurant. En Irin was heel tevreden over de Thaise kok, wij ook!

Dec 25, eerste Kerstdag. Kerstdiner met het ons inmiddels bekende groepje, aangevuld met Bruce, Karin, David en Judi, vrienden van H&D die onderaan de berg wonen. Mensen waar je een avondvullend gesprek mee kunt hebben! Over J.Bruce Jacobs is een boek verschenen; H probeert er een voor ons te versieren. De kersttafel bood voor iedereen, we zaten buiten in zomerkledij, weer het prachtige uitzicht over de lichtjes van de stad. Een cateraar verzorgde alles tot in de puntjes. Wat een plek, een sfeer en een eten!!!

Dec 26, geen tweede kerstdag want daar doen ze hier niet aan. Vanmorgen een huurauto opgehaald want zonder auto kom je hier niet ver. In de middag de Maybach bekeken. Deze staat gestald op een soort ranch, heeft niets met een boerderij te maken, genaamd “Ponte Rose”  Daar staan nog een 100-tal klassiekers gestald, maar ook nieuwe superauto’s, bv een Audi R8, 10 cilinder, gloednieuw!  Daarna met Bets het huis bekeken: als een paleis! Met heel veel Kerst!

Dec 19, Quartzsite, AZ

Vanmiddag Harold en Dorothy op bezoek gehad. Wonen hier ruim 2 uur rijden vandaan in Palm Springs, onze volgende stop. Om een uur of 11 stonden we ze op te wachten, maar we hadden vergeten dat zij een uur achterlopen bij ons. Terwijl we daar stonden, kwam de overbuurman met zijn quad met daar achter zijn vliegtuigje, over de straat aan rijden. Steekt de dwars weg over, de woestijn in en even later hup in the sky! Waar kom je nu een vliegtuig tegen in je straat? Well, this is America! Of liever gezegd: this is Quartzsite, waar alles kan! Heerlijk buiten een glaasje gedronken en gegeten, in de volle zon. Konden we de laatste dagen niet, te fris.

Vrijdagavond met Patty en Peter naar de Boogie en Blues avond van de Sweet Pei, de naakte pianist geweest. (zie de foto van een paar dagen geleden). Paul Winer, artiesten naam Sweet Pei, gaf een voorstelling in de kantine van een RV park. Ging er echt kneuterig aan toe: de plaatselijke breiclub zorgde voor de koffie en de zelf gebakken cake, geen spotjes maar gewoon de TL erbij aan. Ook het geluid was niet al te best, we verstonden er geen bal van! Maar de naakte pianist had voor deze gelegenheid een keurig pak aangetrokken; was ook veel te koud om in je blote kont te lopen! Maar hij gaf een goede show weg, geweldige energie!

Dec 16, Quartzsite, AZ

Gisteren met Peter een tochtje door de woestijn gemaakt op de Quads, echt gaaf. Later met Betsy achterop en daarna ff alleen door de bergen raggen, whow!

Dec 14, Quartzsite, AZ

De verlaten goudmijn.

bloem van de Ocotillo

Als een troep Libische opstandelingen trekt de karavaan van pick-ups de woestijn in. Door de bergen, over slecht begaande rotspaden een colonne van 20 4-wheeldrives, bestuurd door veteranen. Onderweg gestopt; uitleg van een zwaar bewaakte ranger, pistool en een Taser, een elektronisch pistool, over een project om een bepaald soort antiloop, de Promhornatiloop,  weer terug te brengen in de natuur. En dat mag een paar cent kosten!

Saguaro en Ocotillo

hier wordt het goud uit de aarde gewassen, als het er in zit!

 Loading up, en daar hotseknotsen we weer verder. Als de goudmijn in zicht komt krijgen we uitleg van Doc, een ruim 90 jarige veteraan, die een goudmijn bezit, maar niet deze. Samengevat komt het erop neer dat hier wel goud gevonden is maar niemand is er rijk van geworden. Toch wordt hier overal in de buurt nog gezocht. Na de lunch knotsen we een nog knotsere weg in en komen bij de mijn van Doc. De verlaten goudmijn, lijkt meer op een verlaten rommelmarkt, wat een zooi! Een redelijk intacte installatie, nog niet zo gek lang geleden door een Canadese maatschappij daar neer gezet, wordt grondig geïnspecteerd en Doc geeft uitleg. Om goud te vinden heb je hier veel water nodig, en dat is in de woestijn een probleem. Vandaag niet, want gisteren heeft het flink geregend zodat we nu af en toe door de plassen rijden. De ocotillo, een cactus die er normaal  uitziet alsof die zo op het kampvuur kan, schiet een dag na de regen vol in het blad en bloeit prachtige rode bloempjes. Als je van de woestijn houdt, en dat doen wij, is het hier prachtig! Wat een verscheidenheid aan planten die helemaal zijn opgewassen tegen dit rauwe klimaat. De Ironwood tree, de naam zegt het al, heeft hout dat zo hard is dat de tanden van de zaag er op verslijten. In Quartzsite staat er een van 1000 jaar oud. Om een uur of 4 zijn we weer terug op de basis; mooi op tijd om Patty en Peter om half zes te ontvangen voor de maaltijd.

Dec 13, Quartzsite, AZ

Quartzsite? Who the hell is Quartzsite? Wel, het is het “nest”waar de Snowbirds iedere winter naar toe vliegen! ? uitleg dan maar weer: Snowbirds zijn mensen die in de noordelijke staten wonen, of Canadezen, die in de herfst naar warmere oorden trekken. En omdat hier in Quartzsite een Long Stay Area is, waar je voor $180 het hele jaar mag staan, vliegen ze dus massaal deze kant op. Fietsvrienden, Hans en Gerrie W. die we al kennen sinds de eerste AIT in Portugal 1994, introduceerden ons bij hun vrienden Patty en Peter die zij weer hebben leren kennen toen de AIT in Alphen a/d Rijn was. P&P hebben hun huis verkocht, 12 jaar geleden, en zijn nu fulltime RVS, maar hebben een grondstuk in Quartzsite waar ze de winter doorbrengen. In de zomer zijn ze gastheer en gastvrouw op een camping. Zij hebben ons uitgenodigd om bij hiun te komen staan.

Het zijn echt schatten hoor, die Patty en Peter. We mogen hier blijven staan zolang we willen, en dat is ongeveer een week. Ook bood hij ons zijn auto en de Quads aan. Nou die ATV’s willen we wel een keer gebruiken, lijkt me prachtig met zo’n ding een keer door de woestijn te scheuren. Maar dan moet eerst het weer opknappen, nu 10 gr en regen, voor de tweede dag al! En gemiddeld regent het hier twee dagen per jaar, ha ha. Maar we zeuren er niet over; vanmiddag naar  de “stad” Quartzsite gefietst. Heen en terug zo’n 30 km. Een normaal huis staat bijna niet, allemaal campers en caravans. Maar er is een bijzondere boekwinkel, de Oasis Bookshop. Aan de bookshop zelf is niet zoveel bijzonders maar het speciale zit em in de eigenaar; toen we een week camperden op Rocky Springs, vertelde een Canadees ons al over deze winkel en de eigenaar. Hij wilde niet vertellen wat er zo bijzonder was: dat zie je wel als je hem ontmoet! P&P vertelde ons wat er zo apart was: de man, Paul Winer, loopt zijn gehele leven al naakt rond! Nou ja, op een zakwarmertje na. Maar vanwege de kou liep hij nu gekleed, dus niets bijzonders. Maar wel een leuke vent die bovendien nog erg muzikaal is; 17 dec geeft hij een concert, dus jullie horen er wel meer van.

P&P wonen een 7 mijl buiten de stad, midden in de woestijn heeft men een nieuwe woonbuurt gecreëerd, allemaal keurige vierkante percelen waarop met gemak een aantal big rigs kunnen staan. Alle percelen zijn voorzien van dezelfde muurtjes, maar wat er op staat is totaal verschillend. Sommigen hebben een soort zonnedak waaronder de camper staat, anderen weer complete huizen gebouwd. P&P hebben een gebouwtje waarin een keuken-kamer, badkamer is, gebouwd, maar zij leven in hun grote camper, een echte big rig! Morgen zijn we uitgenodigd om met hem mee te gaan op een tour die door het museum wordt georganiseerd.

Hans en Gerrie, wat zijn we jullie dankbaar voor jullie suggestie om P&P op te gaan zoeken, echt geweldig. Morgen na de trip komen ze bij ons eten.

Dec 9 Tucson, AZ

De camping in Tombstone biedt ook een ontbijtservice, in de gezellige keuken van Moa met allerhande prutteltjes van Poa, die in vol cowboygewaad op de menulijst prijkt. Aan het ontbijt komen we nauwelijks toe want Poa is maar wat blij dat ie ff zijn Tombstone kan promoten. Hij showt ons allerlei gesteente, zijn autoverzameling en tenslotte komt de politiek ook nog aan bod. De gebakken eieren worden koud! Maar wel weer heel gezellig. Als er dan nog een overjarige tuinkabouter en een Papagaaien Papa binnenvallen, is het tijd om uit te zwaaien. Via de Old Spanish Trail komen we in Saguaro NP. Genoemd naar de gelijknamige cactus, sommigen afmeting telefoonpaal! Dankzij onze 7 m camper, kleintje hier, kunnen we de loop rijden. Geweldig, prachtig, fantastisch mooi! Nooit geweten: als de bliksem inslaat in zo’n cactus, ontploft ie, als het te hard vriest, laat ie zijn armen zakken. Na al deze mooie natuur, op naar de door de mens gefabriceerde “natuur”. Davis Monthan Airforce basis, een gigantisch terrein waar de Yanks hun overtollige planes  in de mottenballen hebben gelegd. Ongeveer 4000 stuks, van grote bommenwerpers B-52, tot kleine 2 zitters, alles is aanwezig. Als we er langs rijden, krijgen we al een aardig inzicht in de hoeveelheid, maar als we later met een bus, met guide, over het terrein rijden, zijn we helemaal plat. Wat heeft dit wat gekost!! Hier worden oude afdankers gesloopt, anderen aan bevriende naties (ook Iran behoorde daar toe) verkocht, weer geüpdatet of dienen als onderdelenleverancier voor andere vliegers. Na de tour nog even door het museum gelopen om WWII planes te bekijken en dan naar de camping. We staan op een ruime plek, NP-camping, tussen de cactussen, prachtig. En de volle maan is weer de schemerlamp!

Dec 10 Saguaro NP Tucson

Eigenlijk zou de koelkast weer gevuld moeten worden, maar het weer is te mooi voor Wal Mart en Costco, dus op naar het Desert Museum. Ligt hier vlakbij en je loopt er buiten door de cacti. Alle soorten zijn aanwezig. Maar de belangrijkste zijn natuurlijk de Saguaro, waar het park naar is vernoemd. Dat zijn geweldige exemplaren, sommigen wegen wel 10 ton en kunnen wel 15 m hoog worden. In de cactus zit een houten geraamte, prachtig om te zien bij een saguaro die is afgestorven. Na een paar uur hebben we het wel gezien, op naar de camping en heerlijk van de zon genieten: het is weer korte broekenweer! Avonds belt Rob: heeft ons zien staan in de Wereldkrant van Radio Nederland Wereldomroep. Hij kan weer met de auto bij hun huis komen en hoopt na het uitstapje naar Palm Springs, waar wij dan ook zijn, weer in huis te kunnen wonen.

Dec 8 Tombstone, Arizona

Om een wat saaie reisdag, moet soms om door dit immense land te komen, hebben al een 13.000km er op zitten, wat op te vrolijken, hebben we onderweg besloten om wat aan cultuur te gaan doen: we gaan het legendarische Tombstone bezoeken. Voor wie het niet weet, luister naar meester: daar, in Tombstone dus, werd zilver gevonden. Om de boel een beetje in de hand te houden, rond 1880, werd Wyatt Earp als sheriff aan gesteld. Beroemd is de gunfight at OK Coral geworden, 3 dooien in een klap. Deze gebeurtenis is al verschillende keren verfilmd, de laatste was van Kevin Costner en die hebben we een tijdje geleden gekocht. Ja, we gaan goed voorbereid op pad, of niet dan! We waren precies op tijd voor de voorstelling; iedere middag om 4 uur wordt de gunfight na gespeeld. Deed me denken aan ons Sinterklaastoneel in Rolde, Jacob. Alleen werd daar weinig in geschoten, hier des te meer. Daarna naar een museumpje en naar een combinatie van kijkdoos, wel heel groot, en een film over het ontstaan van Tombstone, hetgeen Grafsteen  betekent. Terwijl buiten het licht al uitging, maar de maan als schemerlamp fungeerde, liepen wij nog even in de voetstappen van Wyatt en zijn broers door het stadje, best wel leuk hoor.

Dec 7, Deming New Mexico

Gistermorgen vroeg alweerop pad. En dat viel niet mee, want het had behoorlijk gesneeuwd. Toen weeindelijk op de interstate waren, een zucht van opluchting. Wel een prachtigwinters gezicht: de prairies, de bergen helemaal wit met een strakblauwe luchterboven. Het reisdoel voor vandaag was het Cattlemans’s Steakhouse. Volgens onze gids (Grundman) serverenze daar de beste steaks van Texas, en dat wilden we wel eens proberen. Het steakhouseheeft een parkeerplaats speciaal voor RVS (campers) en daar mag je dan gratisstaan als je van het restaurant gebruik maakt. En dat hebben we gedaan,heerlijk! Daar kan een stuk vlees van de Wal-Mart echt niet tegenop.

Vandaag via El Paso, aande Mexicaanse grens, naar White Sands gereden, maar eerst hebben we deraketbasis bezocht. Hier werden proeven gedaan met allerlei schiettuig: depatriot, de kruisraket, V1 enV2, en nog veel meer rotzooi. Er lag ook nog eenmodel van de Fat Boy, de eerste atoombom. Even voor Tineke: die is uitgevondenin Los Alamos en niet Alamogorda. Toch wel apart dat je zomaar een ultrageheime basis op mag om die raketten, die buiten staan opgesteld, te bekijken. Decamper hadden we buiten de poort laten staan, want anders wordt die binnenstebuiten gekeerd. Na de raketten is het nog ongeveer een 60 km naar White Sands. Eenprachtige film in het VIC (visitor center) maakt duidelijk waar dat witte zand,wat geen zand is, vandaan komt. Korte uitleg: in de omringende bergen zit enormveel gips, dat lost op en komt terecht in een meertje. Dat droogt dan weer open de wind zorgt ervoor dat de gipskristallen steeds kleiner worden en totduinen worden opgestoven. Vandaag lag op de witte duinen sneeuw, extra wit dus.Een schitterend gezicht. Met de camper over een gebaande weg, dwars door de duinen.Toen we vervolgens via de I-10, de interstate richting Deming reden, zagen wekoeienfabrieken langs de weg. Honderden, misschien wel duizenden koeien staanop kleine stukken grond en krijgen hun voer via vrachtwagens aangeleverd. Dit zijnde melkkoeien, de vleeszusters of broeders lopen op gigantische stukken grond rustigte grazen; 3 koeien op een vierkante mijl.

December 6 Fort Davis, TX

Wat hadden we gisteren een prachtige tocht: langs de Rio Grande, van het Big Bend NP naar en door het Big Bend Ranch SP, langs de grens van Mexico. Ongelooflijk wat een ongerepte natuur. Soms leek het er op als of dit landschap nog niet af was: overal  enorme zandhopen, alsof ze zo uit een enorme vrachtauto gekieperd waren, prachtige rotsformaties, niet te filmen.

We waren nog maar net het Fort Davis Mountain Park opgereden of er stopte een jeep naast ons: ja hoor, een Nederlands stel! Op de gehele camping staan 4 campers, 2 Nederlandse dus! Als we vanmorgen de gordijnen open doen: sneeuw! En een temperatuur van -7 graden! En dat is hier heel bijzonder.