31 okt. 11, Memphis, Tennessee

Graceland

Vanmorgen vroeg vertrokken naar Menphis, Tennessee. Vandaag maar over de Interstate, want een andere weg is er niet. Mooi op tijd bij Graceland, de voormalige woning van Elvis. De tour is echt de moeite waard en geeft je een goed inzicht, voor zover je dat nog niet had, in de artiest Elvis, maar ook de mens komt aan bod. Het huis is gezellig ingericht; Bets wil er zo wel intrekken! Omdat ik foto’s maak met de videocamera, hebben we een probleem; mag niet! Dus dan maar met de telefoon, lukt ook. We zijn echt onder de indruk, wat heeft die man een geweldige hoeveelheid platen verkocht: de best verkopende artiest ever. Meer dan een miljard platen!

Eindelijk weer een redelijke internetverbinding; we lezen in de “krant” dat het in het noordoosten, waar we enkele weken geleden nog doortrokken, geweldig heeft gestormd, gesneeuwd! Mooi op tijd weg! Ook lezen we dat de Thai’s denken dat ze het water in 10 dagen weg kunnen krijgen!? Zou mooi zijn; Rob verwachtte 4 weken.

24 okt. 11 Nashville

Gisteren een reisdag, over de Interstate, prima weg, naar Nashville. Passport America camping die het niet meer was, geloof er niks van. Gaan we melden!

Vandaag naar Belle Maede Plantation. Een voorbeeld hoe een plantage er dik 100 jaar geleden uitzag. Rijk huis, kleine hutten voor de slaven. In die hutten is de geschiedenis van de slaven verwoord, veel lezen, niet echt op z’n Amerikaans. Toen de slaven vrij werden na de Civil War, trokken de meeste van de 136 slaven weg. Bob Greene bleef, want hij was inmiddels de baas van het personeel geworden en de beste paardentrainer van Amerika. Je ziet wel eens schilderijen waarop een neger een renpaard vasthoudt, dat is dus Bob. Op deze plantage werd geen katoen o.i.d. verbouwd, maar werden paarden gefokt, beroemde fokpaarden. De winnaars van de paardenraces stammen bijna allemaal nog af van de toen hier gefokte paarden. In de crisis van 1933 ging de eigenaar failliet en uiteindelijk heeft de stad Nashville alles opgekocht en er een museum van gemaakt. In het prachtige park hebben we de middag doorgebracht, in de korte broek, in de zon! Heerlijk. Kunnen nu merken dat we zuidelijker zitten. Overnachten doen we met een stel andere campers bij de WalMart, rustiger dan op de camping aan de snelweg en kost geen USD32,-.

27 oktober ’11 State Park Meriwether Lewis, tussen Nashville en Tupelo.

Eindelijk weer eens een heerlijke rustige nacht gehad, geen verkeer, geen luide generatoren, geen felle lampen; heerlijk. Maar wel warm, dus we zijn maar weer overgeschakeld op de zomer dekbedden. We staan op een prachtig State Park, met keurige toiletten, allemaal net nieuw en for free! Zo is het in iedere staat weer anders. Hier blijven we een paar dagen om wat bij te komen, een fikse verkoudheid moet ook maar eens weg.

Dinsdag naar de Grand Ole Opry geweest. Enorme zaal, 4300 toeschouwers, de bakermat van de country muziek. Valt veel over te vertellen, maar even kort: in ruim 2 uur diverse artiesten, van jonge lui tot opa van 90, maar allemaal goede artiesten. De laatste, Keith Urban, was de lieveling bij de vrouwen want die stoven massaal naar het podium. Maar wel op de knietjes zodat de rest van de toeschouwers er geen last van hadden. We hebben er van genoten. Voor de voorstelling begon, we waren mooi op tijd want hadden de middag doorgebracht in een leuk park, wandelen en fietsen, in de buurt, spraken we twee Nederlanders. Echte Elvis adepten als ze zijn, reisden ze naar de bekende Elvis plaatsen. Heel leuk geklets en als we weer eens in Geldermalsen kwamen, de deur stond open!

’s Morgens zijn we hebben we nog een wandeling door het centrum van Nashville gemaakt, langs wat country en western kroegen. Stelt niet zoveel voor, Assen is leuker!

De volgende, dag 26 okt, richting Tulelo, de geboorteplaats van Elvis, via de Natchez Trace. Mocht je ooit in de buurt komen, rijden die Trace! Schitterende herfstkleuren, we waren ze even kwijt, maar hier zijn ze weer, een prachtige Parkway, mooie picknickplekken en gratis campings! Wat wil een mens meer. Deze weg loopt parallel aan de weg die de eerste boeren, jagers en handelaren liepen van Natchez aan de Mississippi naar Nashville, ongeveer 400 mijl. En, o ja, Bets heeft de eerste kilometer gereden. Na 6000 van mij mocht dat ook wel een keer, vind ik! Het is prachtig weer, 25 graden, dus waarom verder? Zo zit ik dus nu in de korte broek, het is vanmorgen wel bewolkt, de generator aan en de laptop op de picknicktafel, aan het blog te werken. Geen internet maar wel telefoonbereik. Gisteren is bij Rob het huis onder water gelopen. Volgens de laatste berichten staat er ruim een meter water, daar helpt zijn muurtje niet voor. Nu maar hopen dat het niet nog hoger komt, maar het is wel een ellende. Gelukkig zijn ze op tijd weg kunnen komen en zitten nu in Hua Hin, aan de kust in het vakantiehuis van Irins ouders.

29 okt. 11 Tombigbee State Park, Tulelo, Mississippi

Vandaag het geboortehuis(je) van Elvis Presley bekeken in Tupelo. Men heeft er een museum, meer winkel dan museum, omheen gebouwd. Het kerkje waar hij door geïnspireerd werd, is naar deze plek gebracht en je kunt het bezoeken en dat is de moeite waard! Niet het gebouwtje, stelt niks voor, maar de presentatie die je daar krijgt is geweldig. Eindelijk eens een inzicht gekregen in de verloop van een zondagmorgenkerkdienst in rond 1935. Het ging er vrolijk aan toe. De Elviskapel kunnen we niet in want daar wordt net getrouwd, is net gebeurd. Bruidspaar wordt gefotografeerd, de jonkertjes door mij. Betsy is “Just Married”met de chauffeur, een hele grote neger, zie de foto! Een vrolijke boel. Dan willen we nog even naar de “Hardware Store” waar Elvis zijn eerste gitaar kreeg, hij wilde eigenlijk een geweer, maar de bediende wist hem daar vanaf te praten. Maar de Store is gesloten, zaterdag at noon. De toonbank waar Nick, van Simon, zijn Old Shed zong is er nog wel. Misschien gaan we maandagmorgen nog weer even. Morgen maar weer genieten van het mooie weer, wel fris 18-19 graden, maar wolkenloos zonnig. En nu maar eens een goede internet verbinding zien te vinden!

22 oktober 2011 Knoxville, Tennessee

En het was leuk gisteravond in de Floyd Country Store! We dachten op tijd te zijn, 4.15 uur, de kaartverkoop start om 4.45 uur, maar zoals overal, de bejaarden zijn altijd haantje de voorste! Ook nu dus weer. Maar we veroverden toch nog een zitplaatsje tussen een gezellig stel Hillbilly’s. de winkel zat stampvol. Ik zei tegen mijn buurman dat als ze zoiets bij ons in de AH zouden organiseren, zou de winkel een beduidende omzet gedraaid hebben, maar wel een buiten de kassa om! Hier stond alles voor het pakken. Je koopt een kaartje, USD5,- pp, zoekt een stoel, legt er iets op, bv een speelgoedje dat je van de kast pakt en zorgt dat je voor half 7 er weer bent. Wij waren natuurlijk alweer gespot, in zo’n nest kent iedereen iedereen, dus we konden nog maar net het hemd aan het lijf houden, zoveel werd ons gevraagd. Half 7 werd de boel geopend door de leider van een gospelband met een gebed waarin hij de zegen van de Lord over ieder die aanwezig was, die nog komen moest en natuurlijk de muzikanten, maar vooral mensen die van verre kwamen! Toen een uur gegospel, lang genoeg en dat vonden ook de dansers. Gospel was nog niet vertrokken of de mannen met de klakzolen waren al op de vloer en los ging de boel! Geweldig gezellig en dat zonder een druppel alcohol! We zitten dan ook midden in de Bible Beld! De plaatselijke jeugd, die ook goed vertegenwoordigd is, is te herkennen aan de geruite overhemden. Later op de avond, rond half 10 stroomt een nieuwe groep jongeren binnen, van de Universiteit op ongeveer 20 miles afstand, want morgen is er een belangrijke footballgame. En die zien er wel even wat vlotter uit. Tussen de countryband en de blue grassband wordt wat weggegeven; het goede toegangsnummer wint een foto van de Country Store, die het langst getrouwd waren kregen een CD en die het verst weg kwamen kregen een pet! Ikke dus! Moest nog wel even een wereldkaart aan te pas komen want er waren ook lui uit Ierland. De quizmaster vroeg ons wat het beste aan Noord-Nederland was? Bets antwoordde: “Kijk maar naar ons, de mensen dus”! om 10 uur waren we uitgedanst en hadden genoeg country gehoord, maar bovenal zin aan een pilsje en een wijntje. Ons huis werd die nacht bewaakt door de politiemannen die onze buren waren, rustig gevoel.

Met een gevoel van weemoed vertrokken we vanmorgen op tijd uit Floyd. Het gehucht met zijn vriendelijke mensen en zijn prachtige traditie heeft indruk op ons gemaakt. Kom je ooit in de buurt, erheen!!! Maar wel op vrijdag! Via een prachtige route door de heuvels, wat een mooi land en prachtige wegen, naar de interstate. Ten zuiden van NY zijn de wegen echt prima, ok als je door een plaats rijdt. Toen we in Knoxville de mail opende, was er een mail van Joel David Anderson, onze kolonel waar we zo lang mee gepraat hebben gisteren. Lees zelf maar, misschien voelen jullie iets van wat wij deze weken ervaren:

Dear Gerand en Betsy and Cousin Jim,

    I hope you had a good experience at the Friday Night Jamboree at the
Country Store.  I didn't see your RV at the farm, so I take it that
everything went well and you were able to stay at the Court House's parking
lot.
    I have included in this e-mail the e-mail address to my Cousin Jim, who
lives in the eastern outskirts of Houston, Texas, through which you'll pass
from New Orleans (Nawlins) to Palm Springs on Interstate 10.  If you need
some help along the way, reach out to Jim -- he is the son of my father's
sister, and there isn't a finer man in all of Texas (and Texas is a pretty
large place!).
   I pray for God's blessings to be on you on your travels and that you
have and continue to have a wonderful experience here in the United States.
    The young man who was with me, Ferdinand (his father is the Reformed
minister here at Floyd) was very excited to have met you and to have been
able to converse in the language of his fathers and forefathers with you.
Thank you for enriching his day.
   I have some chores to do on the farm today, but will get up the website
and upload some "stories":  "Rest" -- Stories from travels I tell to
friends.  I will send you the URL when I get things set up.
   Thank you for visiting America and enriching my day.

Your friend,
Joel David

Joel David Anderson
LTC (ret), USA

19 okt 2011 Lexington 17.30 uur

Staan met 6 campers op het parkeerterrein van, ja natuurlijk de Walmart! Wat een gigantische knapen rijden hier rond en dan hangt er nog van alles achter; een knots van een terreinwagen met in de laadbak een dikke motor, een aanhanger waar ons campertje, 7 m, gemakkelijk inpast. Je zou er een minderwaardigheidscomplex van overhouden. Wat te denken van 23 m lang!Okay, wat hebben we de afgelopen dagen gedaan?

Na Gettysburg zijn we de Appalachian, de Skyline Drive ingetrokken. Schitterend mooi; herfstkleuren, zon, prachtige weg. Na 20 miles een campground, prachtig. Voor USD15,- staan we daar 2 nachten. Goedkoper kan het niet, maar we hebben de pas aangeschaft voor de Nationale Parken en dat geeft een flinke discount, sorry, korting. En er lopen beren over de camping!!!! Zegt de Host! Zal wel van oorsprong uit Oostenrijk komen: Morgen gibs Schnee, Übermorgen Sonne! We hebben 2 avonden, Sunset, op de uitkijk gezeten! Geen drol gezien, sorry, wel 2 drollen maar geen beren! Wel 4 deers, soort herten. Liepen te grazen tussen de campers. Maar de plek is fantastisch! Ff lekker rustig, geen telefoonverbinding, geen internet, geen stroom; wat kan het leven simpel zijn. Maar een heerlijk boek: De 100 jarige die uit het raam klom en verdween! Je lacht je toch te barsten! Willem en Gauk, dat hebben jullie knapen goed bedacht. Ff over de Host: op zo’n camping van een Nationaal Park is de Park Ranger de baas, maar die heeft geen tijd om zich met de campinggasten te bemoeien, die rijdt met een grote slee rond, dus dat laat ie over aan de Host. Die mag van mei tot eind oktober daar gratis staan; wel stroom, water, en doet daarvoor de controle, maakt de plee schoon en houdt een oogje in het gaatje, en maakt de gasten gek met een berenverhaal! Deze twee gingen de winter doorbrengen op een ander terrein, 35 miles noord, ook weer voor nop. En maar met een golfkarretje rondkarren. Inmiddels heeft het aantal campers zich verdubbeld; we zitten op de Noord-Zuidroute. En daar ligt deze WalMart heel gunstig.

21 okt. 11 Floyd, VA

De Blue Ridge Parkway voor een flink stuk gereden, prachtig. Gaat sneller dan we verwacht hadden dus zijn we in de middag al in Floyd. Daar de Country Store opgezocht, met de manager gesproken en een afspraak gemaakt. Hij wijst ons naar een camping, maar als we daar aankomen, blijkt die helemaal volgeboekt. Allemaal vrouwen die een soort Sistersday hebben. Zijn gekomen met kleine caravannetjes; wist niet dat die hier ook nog bestonden. Dus verder naar het State Park campground.

22 oktober Floyd, VA

Zijn terug in Floyd, staan geparkeerd achter het Courthouse. Vanmorgen kwamen twee agenten met een jonge knaap naar buiten. Knaap helemaal in de boeien, handen en voeten. Triest om zo’n jongen, van de leeftijd waar wij mee werkten, afgevoerd te zien worden.

We staan nog maar net hier, of we worden alweer aangesproken; we zijn overal een bezienswaardigheid met onze Rubbertramp. Man van onze leeftijd en een jonge knaap: kolonel Anderson met een jongen uit Zuid-Afrika. Duurt maar even en Bets zingt Sarie Marijs. Zuidafrika heeft de tranen in de ogen. De kolonel komt een half uur later terug en we raken voor 3 uren aan de praat. Kolonel Anderson is 25 jaar militair geweest en heeft nu een kleine farm waar hij gewonde soldaten opvangt. We hebben van alles besproken, te veel om op te noemen. Maar heel interessant. We willen vannacht hier blijven staan, maar kunnen ook bij hem overnachten als we dat willen. We zien wel.

Maar vanavond gaat we los!! Country and Western, Blue Grass, Soul met de Hillbilly’s! Dat gebeurt allemaal in de Country Store. Ieder vrijdagavond wordt de winkel omgebouwd tot muziekzaal. De stellingen staan daarvoor ook op wieltjes. Gisteren bij de manager geweest: om 4.45 uur kunnen we kaarten ophalen, een plaats reserveren en om 6.30 uur gaat het feest beginnen. Van alle kanten komt het volk naar de Store. Hoe het verhaaltje verder gaat, lees je in de volgende automaat, zou Ma gezegd hebben.

16 okt. 11 Gettysburg, Pennsylvania

Vandaag het grootste slagveld uit de Civil War bezocht. Hier werd de beslissende slag geslagen en de Zuidelijke Staten die zich hadden afgescheiden van de Noordelijken werden twee jaar later tot vrede gedwongen. In juli 1863 vielen hier meer dan 50.000 doden en gewonden. Overal zie je gedenktekens, een prachtig visitor centre met een heel groot panorama schilderij.  Het grote twistpunt was dat de Noordelijke staten de slavernij wilden afschaffen. De zuidelijke economie was sterk afhankelijk van de slaven, niet afschaffen dus.

Gisteren ging het er heel wat vrediger aan toe bij het bezoek aan Amish Country. Onderweg, we hadden wat haast want we wilden in de buurt van Hanover, je struikelt hier over de Europese steden, zijn want daar is iedere zaterdagmorgen een Amish markt, volgen de Lonely Planet. Overnacht in York bij de Walmart; ’s nacht een geklop op de deur! Of we maar even de deur open wilden doen, vroeg een zachte vrouwen stem, doen we dus niet! Gaat nog even naar de volgende camper maar dan weg. Volgende morgen, zaterdag dus, op tijd uit de veren, op naar de Amish. Amish? Zal ik je vertellen:

Sinds 1720 leven een groep Wederdopers, afkomstig uit Zwitserland, in de streek rond Lancaster. Inmiddels zijn het er zo’n 70.000 geworden. Zij leven nog steeds zoals in de 16^e eeuw: geen elektra, geen trekkers, auto’s, tv’s e.d. De Old Order Amish zijn het strengste in de leer. Zij verplaatsen zich per paardenkoetsje, buggy genoemd, step of te voet. Het zijn bijna allemaal farmers, gebruiken geen kunstmest, werken met paarden. Hun producten zijn tegenwoordig zeer geliefd en zij zelf zijn een toeristische attractie geworden.

Op naar de markt in Hanover dus. Balen, het is meer een verzameling van ouden van dagen die hun hobby te koop aan bieden: brei- en haakwerk, figuurzaag spullen, eigen gebakken koeken. Geen Amish te zien! Aangezien we dit onderdeel goed hebben voorbereid, gelezen en de film “De Wittness” gezien, gaan we weer terug naar Amish country, 60 miles. We rijden de backroads, fantastische herfstkleuren en een prachtig landschap. En ja hoor, we zien ze werken op het land: maïskneuzen met een kneuzer waar 4 paarden voor lopen. Mannen en jongens met strohoeden, vrouwen en meisje in lange jurkjes, geen Ollily. We stoppen bij een boerderij en Bets vraagt met veel overredingskracht, en dat heeft ze, of we een foto mogen maken. Nee, nee en het blijft nee. Maar we komen wel aan de praat. De man is net terug van het land en haalt weer een nieuwe lading mest op, 3 paarden voor de mestkar. Jonge vrouw mengt zich in het gesprek, of we wat producten willen kopen, jawel maar dan ook een foto! Blijft verdomme nee! We worden meegenomen naar de keuken, een aantal, stuk of 4, 5 kinderen volgt. Het is er binnen allemaal heel simpel, een gaslamp met twee kousjes moet licht in de duisternis brengen. Ja ze willen wel eens in de camper kijken, maar dan moet ik hem vlak voor de keukendeur parkeren, zodat de buurt niet ziet dat zij in de camper zijn. Zeven of acht jongens, meisjes en Opoe en de jonge vrouw, volle boel in de camper. Ik laat de videocamera maar draaien, ze doen net of ze het niet zien, ook een manier om niet van je geloof te vallen. De kids krijgen wat plakplaatjes, Opoe een boerenbont tas en we worden uitgezwaaid! Echt leuk deze ontmoeting. Overnachten doen we op de Otter Creek Campground, prachtige plekken maar sanitair!

13 okt. 11 Liberty RV Park NY

We zijn terug aan de rustige kant van de Hudsonriver. Wist je dat die genoemd is naar kapitein Hudson die in opdracht van Holland deze rivier verkende en er zijn naam aangaf?  Op een eilandje in deze rivier werd Nieuw Amsterdam gesticht, nu heet het Manhattan, maar de sporen van de Hollanders zijn nog volop te vinden: Wallstreet, Amsterdam op de Townhall en nog veel meer. Maar een heel belangrijke Hollander, tegenwoordig Amerikaan, woont af en toe in Manhattan en die heeft ons uitgenodigd: Harold en zijn lieve vrouw Dorothy. Daar zijn we dus een paar dagen mee opgetrokken en dat is echt gezellig!

Ondertussen blijven we op de hoogte van de wateroverlast in Bangkok. Rob heeft een “dijk”, een muurtje voor zijn toegangshek laten metselen. Zandzakken voor de deur! Hopelijk is het voldoende om droog te blijven. Naar z’n werk kan hij niet, staat al te veel water.

Gisteren dus op pad; om in Manhattan te komen moeten we de Hudson oversteken. Kan met de ferry, maar ook met de ondergrondse. Nee, Jan niet die in Rolde! Behoorlijke tippel, komen bij de PATH, dan koop je een kaartje, ja ja. Gelukkig een heel vriendelijk vrouwtje, donker type, helpt ons op weg. Wat zijn ze hier toch vriendelijk! Doel 1 is een bezoek aan het 9/11 Memorial. We zagen het op 11 september op tv, nog in Rolde. Daar willen we naar toe. Wat indrukwekkend! Maar wat een beveiliging; strenger dan op een vliegveld. Twee grote vierkante watervallen op de plaats waar 10 jaar geleden de  torens van het WTC stonden. Rondom wordt gebouwd aan de nieuwe torens. Een ervan wordt de hoogste van de VS. Enorme bouwput. Na de lunch gaan we richting Upper East waar ons hotel, Affinia Garden staat en waar Harold en Dorothy een condo hebben in Trump Palace. We hebben de tijd dus nog maar even een wandelingetje door Central Park. Op 5th Avenue komen bij de Apple Store. Ervoor liggen allemaal appels, briefjes, bloemen en een portret met gedicht. Steef Jobs blijkt te zijn overleden. Dat is deze Hillbilly’s helemaal ontgaan, terwijl we toch geregeld de Wereldkrant lezen. Nadat we ons geïnstalleerd hebben, prachtige hotelkamer, lopen we naar H&D. Glaasje, hapje vooraf en dan naar een Frans restaurant. Hoezo slecht met de economie? Alle hotels zitten vol, het restaurant vol! Gezellig! Dat geldt ook voor de buurt. Winkels tot laat open, veel mensen op straat. Dit is wel wat anders dan camperen in de State Park.

Volgende dag gaan we samen naar museum Frick. Het is het huis van een staalbaron die dat heeft laten bouwen bij het Central Park. Alleen het huis is al de moeite waard, maar nu was er ook nog een tentoonstelling van het werk van Picasso. Ook de oude Hollandse Meesters zijn goed vertegenwoordigd. Prachtige schilderijen en voorwerpen. Goed dat Harold de gang d’r in houdt, anders liepen we er nu nog.

Lunchen doen we bij een voor H&D bekend restaurantje. Zij komen daar al vele jaren en kennen iedereen. Even later zijn we met de kleindochter van Magaret Landon aan de praat. Haar grootouders zijn als missionarissen naar Thailand getrokken. In 1944 heeft zij, Magaret, het boek: “The King and I” geschreven, ook een paar keer verfilmd.  Ginger, de kleindochter heeft een bedrijfje in 3-dimensional Scenes: www.picturetrail.com/gingerlandonsiegel . Zou Ma Kl. L. prachtig gevonden hebben. Tja, en dan wordt het tijd om weer onder de grond te duiken en aan de andere kant van de Hudson weer boven te komen. Met de afspraak: tot ziens met de Kerstdagen, ontzettend bedankt H&D voor alles, duiken we onder.

Yes, hij is er! Wie? De radiator natuurlijk! Met dank aan Sent-Waninge Assen, vooral Gerrit, en de ANWB, is alles prima geregeld en kunnen we onze tocht vervolgen. Ondertussen is het lek gedicht, dus de oude mag nog even blijven zitten. Wel een goed gevoel dat we reserve hebben.

11 okt. 11 Liberty Harbor Marin&RV park, NY

Wat een plek! Als we de boel geïnstalleerd hebben, de mail en de blog bijgewerkt, op pad. Al wandelend komen we op Liberty State Park, een punt die in de Hudsonriver uitsteekt. Fantastisch gezicht op de wolkenkrabbers van Manhattan, het in aanbouw zijnde World Trade Centre, het Vrijheidbeeld, Ellis Island en nog veel meer. Wat kunnen mensen wat fabriceren; zo zit je in een prachtig bos, zo in een woud van gebouwen. De ferry brengt ons voor 2 dollar naar de overkant van de haven. Daar staat een prachtig oud stationsgebouw. In 1967 ging de spoorwegmaatschappij failliet, de stad Jersey kocht de boel op en maakt er nu een schitterende plek van. De overkapping van de 20 spoorlijnen is nog intact, de spoorlijnen zijn overwoekerd. Nu worden er wandelpaden gemaakt door deze wildernis. En dan te bedenken dat hier mensen met hun hele hebben en houden de trein namen naar een onbekende toekomst; je krijgt er kippenvel van. Als we terug lopen, bekijken we even de training van een stel American Footballers, compleet met helmen en strakke pakjes. Daar treffen we Robbert en Maggie uit Nieuw Zeeland. Hij is met ouders vanuit Nederland daar naar toe gegaan en spreekt nog vlot Nederlands. Om 6 uur in hun RV een wijntje, ok! Een echte Amy camper, compleet met auto erachter. Leuk om te zien. En wat een ruimte, past die van ons wel 2x in. Veel opgestoken van deze reizigers en ’t was weer gezellig!

Stout geweest vandaag; door de politie aangehouden, oh oh! We reden vanmorgen een prachtige Parkway, maar daar mochten alleen personenauto’s rijden, geen campers dus. Maar wij betalen gewoon autobelasting, dus rijen maar. De weg kwam uit in de Bronx, maar plotseling een politieauto met knipperende lampen, joelende sirene achter ons. Volgende afslag nemen, dan de Sprain en je komt zo in NY, goede reis! Geen boete, aardige agent.

Oude man met hond: praatje aan de jachthaven. Wat kost het om hier te wonen, vraagt Bets. Heb een appartement, geen uitzicht op het water en betaal iedere maand 3000 dollar, Amerikaanse dollars! Wonen veel jonge mensen hier; hoe kunnen ze het betalen?

Liberty State Park 9/11 memorial: indrukwekkend monument. Twee lange roestvrijstalen muren met daarin de namen van alle slachtoffers van de aanslag. Als je het van de Jersey kant bekijkt, vormen ze het silhouet dat het Word Trade centre ook vormde. Oma en Opa met kleinkind lopen er tussen. Praatje: onze dochter werkte in het WTC, maar was tijdens de aanslag thuis vanwege de zwangerschap van dit meisje; lief meisje met prachtig zwart haar.

8 okt. 11 Cornwall Bridge State Park

Vandaag weer een normaal dagje; een eindje rijden, van Bennington naar Williamstown. Daar een Universiteits museum bezocht, leuk maar vooral het stadje is mooi. Het is zo’n keurig, maar saai stadje zoals er veel hier zijn. Alsof de mensen in een park wonen, alles keurig gemaaid en gesnoeid, mooie bomen aangeplant, prachtig. Maar saai; geen terrassen, nauwelijks winkels, geen kroegen. En dat voor een universiteitstad! Wel is vanmiddag een voetbalwedstrijd, maar daar moeten we dan nog 2 uur opwachten, verder dus maar weer. We rijden de Hwy 7, echt een aanrader. Door een prachtige omgeving; heuvels in de herfstkleuren, riviertjes en een prachtige blauwe lucht. Die hebben we weer de laatste dagen! We camperen op een State Park. Prachtig terrein, maar vrij dicht aan de weg. Het is er druk, want het is Columbus weekend. De State Parks zijn eenvoudige terreinen, met een voor hier redelijke prijs USD30,-. Maar het sanitair wordt slecht schoongemaakt en is totaal verouderd, maar dat geldt voor alle de campings die we gehad hebben. Slechts een douche voor de gehele camping! Tot onze schrik kwamen we er achter, het is een blauwe knoop park! Zelfs het in bezit hebben van alcohol is verboden. De politie of Ranger kan controleren: alles wordt dan in beslag genomen, plus USD75 boete. Je ziet wel; een land van onbeperkte mogelijkheden! We nemen de gok maar en rekenen erop dat we niet gecontroleerd worden.

Dan naar gisteren: zijn naar een garage geweest, die heeft geconstateerd dat inderdaad de radiator lekt en heeft vreselijk zijn best gedaan om hier een passende radiator te vinden. Niet dus. Dus maar weer gebeld naar de ANWB en een mail gestuurd dat het nu lang genoeg heeft geduurd. Ze pakken de zaak nu vlot op en als alles goed gaat hebben we woensdag een nieuwe radiator. Wordt naar de camping in NY gestuurd. Ben benieuwd.

10 okt. 11 Nog steeds het zelfde park, in Cornwall Bridge

Vandaag om 12 uur, noen, moeten we hier weg wezen. Einde seizoen! En dat met dit prachtige weer!! Het was gisteen een volop zomerse dag met temperaturen van 26-27 graden. En mooi hier! Ongelofelijk, je raakt er niet op uit gekeken. Gistermorgen hebben we een ander plekje gevonden, pal aan de rivier, naast heel aardige Amerikanen. Zij zijn 2 broers en hebben alle twee gigantische caravans; met een bak van een pick-up ervoor is het hele geval 17m lang! En kan ook nog aan alle kanten uitgeschoven worden. Ze hebben ook van alles bij zich, maar iets wat we wel eens eerder gezien hebben maar niet echt in de praktijk, is de Dutch Ofen. Een gietijzeren pan met een deksel waar je bbq briketten op kunt leggen. Zet je die dan ook nog in of hang je hem boven een vuurtje, kun je er van alles in klaar maken. Broer Dik heeft een kip, maat super Barnevelder, Broer Dun maakt een blueberriecake. De laatste wordt ons aangeboden, lekker maar erg zoet. Dat is ons opgevallen; overal wordt suiker aan toe gevoegd: low fat maar wel veel suiker.

’s Avonds bouwen we een campfire, voor USD5 koop je een bundeltje hout. De opbrengst gaat naar de daklozen. Bij de bundel worden “starters” meegeleverd, want het hout is vrij nat, maar na een uurtje prutsen brandt het wel. Zo zitten we tot 11 uur buiten, met een stiekem wijntje en biertje. Het is donker dus je ziet het niet, maar het smaakt wel. Over de rivier komen allerlei soorten kano’s langs. Leuk gezicht. Jammer dat we nog niet een dag kunnen blijven, nu gaan we nog een omweggetje maken, naar de woonplaats van de schrijfster van: de negerhut van oom Tom. Je ziet hier trouwens bijna geen gekleurd medemens.

11 okt. 11 New York

Om pak weg 12 uur reden we de camping in NY op. Vlotte rit van Torrington, waar we vannacht geslapen hebben, naar de Big Apple. Camping is een soort parkeerterrein voor USD64 per nacht, maar je kijkt zo op Manhattan, het Vrijheidsbeeld en de ferry naar Manhattan is vlakbij. Onderweg nog genoten van de prachtige herfstkleuren. De temperatuur is zomers, 25 graden. De radiator wordt hier donderdag bezorgd, onder voorbehoud. Maar ondertussen is de oude gedicht met Stop Leak! Gelukkig maar, want hier kun je echt niet even stoppen om wat water bij te vullen. Morgen ontmoeten we Harold en Dorothy, wordt vast gezellig.

4 oktober Esmerald Lake Park

Het was weer zo’n hop on/off dag. Begonnen bij de Dutch Mill, een rommelige camping, maar je kon er wel gas tanken. Hadden gisteren een gastank meegenomen bij Costco, konden we daar laten vullen, 18USD voor 18 L. Eerste stop, een paar miles verder, de Teddy Beer fabriek. Leuke rondleiding, geen beer gekocht hoewel het wel moeite kostte om onze Kamperbeer geen maatje mee te brengen. Kamperbeer, een verhaal apart! Volgende halte: Mapple LeaF museum in Pittsford. O nee, daarvoor waren we nog op de Dakin Farm in Ferrishburg, je zou ermee in de war komen. Allemaal lekkere dingen daar en overal van proeven. Ik ben meer van de worst, Betsy van de zoetigheid. Lekkere kaas, maple syrup, jam gekocht. Heerlijk! De Lake camping is prachtig; er staat nog een tentkampeerder, toch niet al te stil want de weg loopt er redelijk dicht langs.

5 oktober

Probleem! En niet het kleinste. Bij de check van de auto, merk ik dat het koelwaterniveau flink is gezakt. Voor kenners betekent dat er een lek in het koelsysteem zit. De radiator lekt! Water bijvullen is maar een tijdelijke oplossing. Maar vooruit met de Rubber Tramp, op naar Manchester, een heel mooi chique dorpje waar al 4 presidenten op bezoek zijn geweest. Heeft bovendien een behoorlijke rol gespeeld in de oorlog tegen de Engelse overheersers. Generaal Stark wordt nog geëerd met een mooi standbeeld. Later op de dag rijden we de Molly Stark Trail, de vrouw van, die 11 kinderen baarde. De generaal schoot dus niet met losse flodders.

Maar eerst het lek! Vlak voor Manchester is een auto onderdelen zaak. Uit voorzorg had ik vanuit Rol al Stop Leak, dat stopt lekken in de radiateur, meegenomen. Dat spul moet rechtstreeks in de radiateur, dus eerst een slang eraf. Terwijl ik zo bezig was, een Hollander! Hans de Bruine, 20 jaar geleden naar Amerika getrokken, werkt bij de Auto Parts. Had het niet meer zo naar z’n zin in de VS, zus was een paar maanden geleden naar Nederland vertrokken. Hans brengt onderdelen rond, maar had hier van de baas eerst een scheerapparaat, een was beurt en een kam gekregen voordat hij naar de klanten zou mogen. We hebben wel betere zaken gezien! Enfin Stop Leak erin en maar weer op pad. We nemen de weg door de Green Mountains, in een woord prachtig. In het dorpje Jamaica, of all places, zien we wat Irene, de storm heeft aangericht. Verschrikkelijk: vier huizen totaal verdwenen en een paar anderen voor de helft in de rivier, die nu rustig voort kabbelt. Een paar bruggen vernield dus omrijden. Als we niet meer weten waar naar toe, vragen we een heel aardige mevrouw, Carol, die vol bewondering naar onze Rig (camper) staat te kijken, de weg. De weet ze wel, maar we moeten eerst toch wel even naar de winkel, de Generale Store, waar de moeder van het dorp de kassa bedient, om zekerheid te krijgen. Echt gezellig die winkels; van alles te koop en de eigen gebakken appelpie konden we niet laten liggen. Carol kwam nog even de winkel in om Moeder te vertellen wie wij toch wel waren.

Overnacht bij de WalMart in Bennington, nadat we geskypt hebben bij de Mac. Camperaars die er ook stonden bij de Wal hadden al van ons gehoord. We gaan al rond in het circuit!

6 okt. 11 Bennington

S’Morgens eerst naar de Mac, de ANWB gebeld. Er moet een nieuwe radiator komen. Het lek is aardig dicht, maar vertrouwen doen we het niet. ANWB gaat op zoek, vindt maar naar later blijkt, klopt het niet. Dus zelf maar op pad. Om de tijd te overbruggen, rijden we de bergen in en vinden een heerlijke plek bij een skihelling. Heerlijk in de zon, wel fris. Aan de andere kant van de helling vreet een marmot zijn toch al dikke buikje nog verder rond. Nu, avond, dus weer bij de Wal. Morgen krijgen we hopelijk bericht waar hier een radiator te vinden is. En anders sturen ze er maar een op.

7 okt. 11 Bennington

De Auto Part shop kan geen fiat radiator vinden in de VS. Contact opgenomen met ANWB, gaan nu kijken hoe een radiator kan worden opgestuurd. Contact maar via mail.

Inmiddels is het 1400 uur: ANWB gaat de radiator opsturen via SChiphol naar de camping in New York. Wij kunnen ons dus opmaken om in NY te komen.

Montpelier, Vermont, USA, 2 oktober

We zijn “Leaf Peepers”, of te wel blaadjes kijkers! Wat een schitterende kleuren, vooral in de White Montains. De herfstverkleuring, foliage genoemd, trekt heel veel toeristen; de campings zitten flink vol. Jammer dat de zon ons in de steek laat, maar we hebben nog even de tijd. Op 11 oktober hebben we een reservation op een camping in hartje New York, we kunnen dus nog.

Midden in de White Mountains lig Mt. Washington, de hoogste berg. Ongeveer 2000 m hoog. Daar loopt de eerste tandradbaan van de wereld naar toe, de Cog Railway. Op de top van de berg zijn de hoogste windsnelheden ter wereld gemeten, 373 km/h. lijkt me geen plekje om naar toe te boemelen, ook al omdat het er meestal mistig is. Voor de berg ligt het Mt. Washington hotel; daar werd in 1944 wereldgeschiedenis geschreven: besloten werd om de waarde van de nationale munten te koppelen aan de goudvoorraad van het land en werd de voorloper van de WereldBank opgericht. Die koppeling hebben ze later weer losgelaten en we zien nu waar dat toe geleid heeft.

USA een super kapitalistisch land, denk je. Maar dan een met vreemde vormen. Zo staan we nu op het parkeerterrein van een groot winkelcentrum met o.a. een Wal Mart. Het eerste wat opvalt is dat een paar zwerverstypen met veiligheidshesjes aan winkelwagentjes verzamelen. Geen terugzetplekken hier. Bij binnenkomst alleen maar non-food producten! En dat voor de grootste supermarkt keten ter wereld! Waar haal je dan je etenswaren vandaan? Van kleine plaatselijke winkels die de producten weer betrekken van de producenten in de streek. Zo is dat hier afgesproken. Een voorbeeld daarvan is de ijsproducent Ben&Jerry. Gaan we straks bezoeken.

Even een stukje geschiedenis van Vermont: een van de kleinste staten van de USA, hoofdstad Montpelier, is met 9000 inwoners de kleinste van alle hoofdsteden. Vermont is in de beginjaren, na 1759 door de eerste boeren bijna geheel kaal gekapt en veranderd in weiland. Toen het rond 1850 slecht ging in de landbouw zijn velen vertrokken en bleven de farms verlaten achter. Het ontboste gebied herstelde zich, dwz inplaats van sparren en dennen groeiden er nu veel berken en ahorn soorten. Die bomen zorgen nu voor de prachtige herfstkleuren en lokken veel toeristen, de Leaf Peepers. Ook de wildstand herstelde zich: beer, Moose, deer en andere soorten keerden terug. Hippy’s hebben een tijd lang gebivakkeerd in de verlaten boerderijen tot ze werden afgelost door mensen die het grote stadgedoe zat waren en de boerderijen stijlvol restaureren en een biologisch landbouw op poten zetten. Er werd afgesproken om van elkaar de producten te kopen, een winkel in het dorp, de General Store, verkocht al het nodige. Dat alles heeft er toe geleid dat Made in Vermont tegenwoordig een kwaliteitsmerk is. Hoe lang ze dit nog kunnen volhouden is de vraag; alles doet wat ouderwets met weinig spirit aan, Ben&Jerry is allang verkocht aan Unilever, B&J ondertussen zwaar miljonair! Toch blijft het bedrijf B&J een maatschappelijk verantwoorde onderneming, dat hebben ze erbij Unilever bij bedongen. En de ski dorpen die zijn ontstaan, herbergen wel de gasten op een prettige manier, niet in slaapkastelen.

St. Johnsbury, klein stadje in het oosten van Vermont, 1 okt

Om de grote stroom Leaf Peepers te ontlopen, Betsy vond dit plaatsje in het boek “1000 plekken die je bezocht moet hebben”, lopen we door het stadje St. Johnsbury. Ziet er prachtig uit: de schitterende herfstkleuren, daar zijn ze weer, de prachtige Victoriaanse huizen, royaal gelegen aan de Mainstreet. Het plaatsje bestaat uit twee belangrijke straten, Mainstreet waar de grootste en mooiste huizen en kerken aan staan en Railroadstreet, de winkelstraat en waar natuurlijk het station, nu Information Center, staat. Daar krijgen we uitleg over de geschiedenis van St.Johnsbury.

De belangrijkste figuur is Thaddeus Fairbanks, die in 1830 een fabriek in weegschalen begon. Fairbanks werd een synoniem voor weegschaal. In die jaren begon Cary de Cary Maple Sugar Co. De maple bomen werden getapt en het sap werd het beroemde maple sugar, nu voor veel dollars overal te koop. In de loop van de tijd is het stadje een belangrijk industrieel en cultureel centrum geworden, maar…. Sinds een aantal jaren zit de klad er goed in. Fairbanks Scales, made in China. De grootste werkgever, weldoener die de stad een prachtig museum schonk, gone! En dat heeft wel z’n weerslag op het stadje; veel huizen staan te koop. Er is gewoon minder geld in het stadje, aldus meneer Voorlichter van het Info Centre. Klein voorbeeldje van sufheid: het voorlichtingsblaadje van de Historical Society is van 1993!

Op de Farmmarket kopen we heerlijke, eigengebakken muffins. Dan op naar Berlin, vlak bij Montpelier, naar de WalMart voor de nacht.

2 oktober

De eerste stop in Ben en Jerry, ijsfabriek. Twee afgestudeerde studenten volgenin 1978 een schriftelijke cursus ijs maken, 5USD. Zij kopen alleen grondstoffen van plaatselijke boeren en beginnen in een voor afbraak op de nominatie staande benzinestation een ijssalon. Een succes story. De rondleiding door de fabriek op z’n Amerikaans, snel, vlot, maar leuk. Voor 2 USD pp, met ijs toe! Het is er nog behoorlijk druk. Wij winnen de hoofdprijs als er gevraagd wordt waar iedereen vandaan komt; zover weg komt niemand! Valt nog veel meer over Ben&Jerry te vertellen: googlen maar!

Volgende stop is Burlington, zo ongeveer de grootste stad van Vermont. Veel studenten, universiteitstad dus. Echt een leuk centrum, zelfs een voetgangersgebied! In de stromende regen terug naar de camper, het weer wil maar niet verbeteren! Overnachten op het parkeerterrein van Costco, zijn we morgenvroeg de eersten (om 10 uur)

3 okt. 11

De Costco is al in kerstsfeer. Enorme zaak, een groothandel waar je lid van moet zijn. Veel senioren zijn er lid van, want om 10 uur golft de grijze golf al naar binnen. Wij kopen een 2^e gastank voor USD29,-, wel leeg. Nog een spijkerbroek en veel water. Dan op naar Shelburne, 10 miles vererop. Daar is een openluchtmuseum waarvan de gebouwen volgestouwd zijn met Amerikaanse kunst en spullen van vroeger. Het museum is gesticht door Electra Webb, dochter van een suikermagnaat. Ook de Vanderbilt Family speelt een behoorlijke rol in het museum. Zo gaar als een klont, met de knieën onder de armen, maar onder de indruk van alles, zoeken we een camping en waar komen we terecht? Dutsch Mill! Het is echt ongelooflijk wat die Electra allemaal verzameld heeft. Een van de leukste dingen vinden we de miniatuur optocht van het circus Barnum en Bailey, geweldig. Maar ook de oude raderboot die de verbinding met New York heeft onderhouden en over land naar het museumterrein is gesleept, is indrukwekkend.

Nu maar eens zien of Dutsch Mill ook verbinding met de rest van de wereld kan maken, internet.

Ongeveer 5 miles van Lancaster, N44.51123 W 71.48885, 30 september.

Islesboro gaat niet door; vrienden van Harold en Dorothy hebben op dat eiland, eigenlijk bezitten ze het hele eiland, een prachtig huis en gasthuizen. We zouden kennis met ze gaan maken, maar helaas, de Crate family was vertrokken naar Beverley. Houden we te goed tot we terug gaan, want nu willen we toch eerst de herfst in Vermont en New Hampshire gaan bekijken. Een mooie interstate, de 95 gaat door een prachtig, heuvelachtig gebied. Schitterende herfstkleuren, maar de herfst is nog niet op de top. In Augusta, de hoofdstad van Maine, bekijken we een museum. En een museum inrichten kunnen die Amerikanen, hartstikke mooi, leuk en interessant! De Wal Mart in Auburn wordt de slaapplaats. Via het open netwerk van de Home Pro, een soort reuze Gamma, hebben we contact met de rest van ons wereldje. De dag, 29 september, eindigt met een geweldige regenbui; goed dat deze Hymer wel waterdicht is!

Dan vandaag: bij stralende zonneschijn gaan we op pad. Leuke Hwy’s door small towns, het echte Amerika. Rustig sturen we Maine uit en New Hampshire in. O ja, de klok is een uur verzet; we hebben nu 6 uur tijdsverschil met Rolde. De hwy 302 gaat door de White Mountains. Geregeld stoppen, eindje wandelen, rondkijken en weer verder. En vooral genieten van de geweldige herfstkleuren!!!Het is een zeer toeristisch gebied. Een State Park Campground die we bezoeken is voor ¾ volgeboekt. Maar we willen in het Nationale Forrest wel eens wild kamperen. De Ranger vertelt waar dat kan. Op een parkeerterrein waar dat niet kan, komen we Jeff tegen. Jeff, 62, komt hier uit de buurt. Weet wel een mooi plekje voor de nacht: bij hem op zijn stukje grond waar hij 2 caravans heeft staan. Okay, achter Jeff aan, een half uur over steeds smaller wordende weggetjes, up country! Jeff heeft een stukje grond van zijn ouders geërfd waar hij een klein huisje op heeft en zijn beide zoons ieder een grote stacaravan. Hij aan de koffie, wij een wijntje en zo zitten we al kletsend te genieten van het landschap en de laatste zonnestralen. Jeff vertelt: daar in die rode schuur ben ik en mijn 4 broers en vijf zussen opgegroeid; daar woont een neef die melkkoeien heeft; die berg was van mijn grootouders en Obama geeft teveel geld uit! Het eerste wat Jeff deed toen ie zijn huisje binnen ging was het halen van de vlag en de Stars and Stripes uitsteken: I am proud of my country!