Dec 14, Quartzsite, AZ

De verlaten goudmijn.

bloem van de Ocotillo

Als een troep Libische opstandelingen trekt de karavaan van pick-ups de woestijn in. Door de bergen, over slecht begaande rotspaden een colonne van 20 4-wheeldrives, bestuurd door veteranen. Onderweg gestopt; uitleg van een zwaar bewaakte ranger, pistool en een Taser, een elektronisch pistool, over een project om een bepaald soort antiloop, de Promhornatiloop,  weer terug te brengen in de natuur. En dat mag een paar cent kosten!

Saguaro en Ocotillo

hier wordt het goud uit de aarde gewassen, als het er in zit!

 Loading up, en daar hotseknotsen we weer verder. Als de goudmijn in zicht komt krijgen we uitleg van Doc, een ruim 90 jarige veteraan, die een goudmijn bezit, maar niet deze. Samengevat komt het erop neer dat hier wel goud gevonden is maar niemand is er rijk van geworden. Toch wordt hier overal in de buurt nog gezocht. Na de lunch knotsen we een nog knotsere weg in en komen bij de mijn van Doc. De verlaten goudmijn, lijkt meer op een verlaten rommelmarkt, wat een zooi! Een redelijk intacte installatie, nog niet zo gek lang geleden door een Canadese maatschappij daar neer gezet, wordt grondig geïnspecteerd en Doc geeft uitleg. Om goud te vinden heb je hier veel water nodig, en dat is in de woestijn een probleem. Vandaag niet, want gisteren heeft het flink geregend zodat we nu af en toe door de plassen rijden. De ocotillo, een cactus die er normaal  uitziet alsof die zo op het kampvuur kan, schiet een dag na de regen vol in het blad en bloeit prachtige rode bloempjes. Als je van de woestijn houdt, en dat doen wij, is het hier prachtig! Wat een verscheidenheid aan planten die helemaal zijn opgewassen tegen dit rauwe klimaat. De Ironwood tree, de naam zegt het al, heeft hout dat zo hard is dat de tanden van de zaag er op verslijten. In Quartzsite staat er een van 1000 jaar oud. Om een uur of 4 zijn we weer terug op de basis; mooi op tijd om Patty en Peter om half zes te ontvangen voor de maaltijd.