Maart 11, Playa Juncalito

Betsy loves Maguarita

Na een nachtje op de lawaaierige camping van La Paz, maar wel lekker lang douchen, de volgende dag naar Laguna Lopez Mateos aan de Pacific. We hebben een tip gekregen dat hier de walvissen voor het oprapen, nou ja, van dichtbij te zien zouden zijn. En inderdaad, we hebben er één gezien. Maar die werd bestormd door wel 5 motorbootjes met whale watchers. Een complete toeristen industrie heeft zich daar opgebouwd; met buslading vol komen mensen naar die beesten kijken. Via een knaap die zich voor deed als parkwachter kwamen we in zijn restaurant terecht, handige gast! Voor €12,- , het duurste menu, hadden we gebakken vis, grote garnalen en kreeft. Heerlijk! Om op het parkeerterrein te overnachten was het te ongezellig dus maar even een paar uur verder rijden en dan ben je aan de andere kant, de oostkant van de Baja aan de Sea of Cortez. En zo staan we nu aan een prachtige baai. Playa Juncalito. Heerlijk zwemwater, hoewel we vanmiddag tweemaal een enorme walvishaai, ongeveer 6m lang, langs zagen zwemmen. Onze buren kwamen net terug van het vissen met hun rubberboot, zij konden het beest gewoon aanraken en de haai is tweemaal onder hun bootje door gezwommen.

Wij zagen alleen de vin en de staart

De haai is groter dan hun bootje! Wij konden vanaf het strand alleen de grote rugvin en de staartvin zien. De buren vroegen voordat ze wegvoeren of we van vis hielden, ja tuurlijk. Ok, brengen we wat voor jullie mee. En dat deden ze: een triggervis. Gerard heeft die vissoort vaak gezien tijdens het duiken in de tropische wateren en nu ging die dus bij ons in de bakpan.

Triggervis onder het mes.

 Echt lekker!! Tijdens het ontbijt werden we aangesproken door een “smoker”, of wij ook een sigaret voor hem hadden. Hij deed nogal opgewonden en vertelde dat hun van origine Rus was, maar naar Amerika was getrokken. Daar hebben ze hem voor gek verklaard, een uitkering van $600per maand gegeven en verteld dat ze hem nooit weer wilden zien. Nou van $600 per maand kon hij in Mexico prima leven! Wie is hier nou gek? Dat ie echt mesjogge was merkten we later op de middag: met een idiote gang kwam hij over het, vrij smalle strand, jakkeren met een niet eens zo oude car. Een uur later hetzelfde maar dan de andere kant op. Had zelfs de deur aan de bestuurders kant open. Gerard brulde dat hij niet zo idioot moest doen. Een half uur later kwam hij heel rustig weer langs; stoppen! Gerard vroeg hem waarom hij geen voorruit had? Hoe al die deuken in die toch vrij nieuwe car kwamen? Ouwehoerde nog wat en vertelde hem dat hij niet nog een keer zo hard langs moest komen racen! Sorry, sorry, hij zou het niet weer doen. En hij heeft woord gehouden.

Maart 12, Playa Juncalito

We zijn vandaag precies een half jaar onderweg!!