12 nov. 11 New Orleans, LA

En prachtig park, Bayou Segnette State Park, op een half uur rijden van NO. Maar we gaan niet rijden, we gaan met de boot, de ferry naar het Fernch Quarter. Morgen dus. Gistermorgen vertrokken vanaf Rocky Springs dat meer dan een week ons “thuis”was. Iedere avond aan het kampvuur, kletsen met Don, die eigenlijk George heet, een glaasje erbij, simpel maar wel lekker. Don is een bereisd man en bekwaam boondocker. Boondocking is het gratis overnachten of ook wel wild camperen genoemd. Van hem krijgen we verschillende tips, zodoende staan we ’s avonds op het parkeerterrein van het Hollywoodcasino in Baton Rouge, en wel onder strenge bewaking. Slaapt wel zo rustig. Het casino zelf was niets aan, een zielige bedoening al die mensen achter de eenarmige bandiet. Dat je daar lol aan kunt hebben? Als we vrijdagmorgen wakker worden, is Don al gevlogen. Zonder goeiendag of iets te zeggen! Don houdt dus niet van sentimenten, weet niet hoe er mee om moet gaan! Aan het vuur heeft hij veel van zichzelf verteld: zijn eerste vrouw is vijf jaar geleden overleden, maar hij heeft wel een door haar gebreide trui bij zich, die hem nu niet meer past. Enfin zo is het leven van de nomaden: korte vriendschappen!

Vandaag rijden we met aan de ene kant de dijk van de Mississippi en aan de andere kant de suikerrietplantages. Het is het gebied van de plantages: enorme lappen grond met een prachtig huis erop en veel kleine huisjes erom heen. Een van die plantages, Oak Alley, heeft een oprit met geweldige eiken. De eiken zijn geweldig dik, hebben nauwelijks een stam maar groeien breed uit; de takken raken de grond. Ze zijn ongeveer 300 jaar oud en dat is hier oeroud! De suikercampagne is in volle gang, overal vrachtwagens vol suikerriet. Maar ook overal langs de rivier de olieopslagtanks en enkele raffinaderijen. Het is niet het mooiste Amerika, maar dit hoort er ook bij. Als je alleen de Natchez Trace rijdt, zie je weinig van het echte leven en dat is interessanter dan alle parken bij elkaar. Het is opvallend hoe keurige, mooie huizen worden afgewisseld door krotten. Vaak zie je dat een nieuw huis achter het oude is gebouwd, maar het oude wordt niet afgebroken; zakt vanzelf wel in elkaar!

Gistermiddag hadden we een goede internetverbinding en zagen op Facebook een filmpje van Rob, varend door zijn buurt. Gelukkig zakt het water, maar het gaat langzaam. Afwachten hoe straks de boel eruit ziet.