in de verte het "ijzeren gordijn" tussen VS en Mex

van iets dichterbij

Jan 7 zaterdag Potrero, Vlakbij de Mexicaanse grens

Donderdagmiddag zijn R&I met de huurauto naar LAX vertrokken. Na alle waterellende was deze vakantie een mooie afwisseling; en ze hebben het enorm naar hun zijn gehad! En voor ons was het ook geweldig dat H&D ons deze dagen samen mogelijk maakten, fantastisch wat ze allemaal voor ons hebben gedaan!!! De laatste avond hebben we in het gezelschap van H&D, Jo en Bernice al bbq-end doorgebracht. Betsy is helemaal gek van de steak op de grill. Afscheid genomen van J&B, tot waarschijnlijk 14 feb. De volgende dag, vrijdag, vroeg op, de laatste spullen gepakt en de Rubbertramp werd door H&D uitgezwaaid.  Mooie route naar Potrero, waar een mooi State park is en een laatste stop voor velen die naar de Baja California in Mexico gaan. Een mooie route door de bergen, die langzamerhand wat groener begonnen te worden; invloed van de Pacific Ocean. Plotseling veranderde het geluid van de camper in dat van een Harley Davidson; een parkeerplaatsje opgezocht en ja hoor, de uitlaat gebroken. Met wat slangklemmen en een paar grote spijkers heb ik de boel provisorisch kunnen herstellen, op weg naar de camping. Prachtig park met alleen wat Canadezen die de volgende dag de grens naar Mexico overgaan. Gesprekje: telefoonnummer van de plaatselijke autosmid en een mooi boekje over van alles en nog wat in  Mexico. Vorige week hebben we een printer gekocht, Small-in-one, wi-fi voor $49,-. En die kwam goed van pas want zo konden we het halve boekje kopiëren! De autosmid nam de telefoon niet op, dus de volgende dag maar opzoek.

Na een paar omzwervingen komen we bij de bibliotheek: een aardige jonge vrouw belt haar man of die het kan fiksen. Achter de mevrouw aan, man kijkt, maar vindt het te moeilijk. Belt de autosmid, kom maar langs. Het is nu 12 uur, noon, moeten wachten tot 2.30 uur dan horen we of de smid de boel aan elkaar kan lassen. Anders wordt het maandagmorgen, ook geen probleem; tiet zat! Als het maar weer voor elkaar komt. (wordt vervolgd)

En het komt voor elkaar: Al, zo heet de monteur, last de boel weer aan elkaar, uurtje werk, $45,- en biedt ons een plaats voor de nacht aan. Maar we gaan eerst naar de Mexicaanse grens om onze visa op te halen. Parkeren de, inmiddels weer stille, Rubbertramper voor het kantoor van de Rabobank, ja ja, die hebben ze hier ook. Voordeel voor het geld pinnen hoef je niet te betalen! Lopen naar de grens. Komen in een soort leslokaaltje met 6 bankjes en de meester achter een bureau geeft aanwijzingen hoe we het formulier in  moeten vullen. Gaat er gemoedelijk aan toe. Alles geregeld en weer terug naar de camper en we besluiten toch naar het State Parc te gaan.

Jan 8, zondag Ensenada, Mexico

Hebben net het eten op: een heerlijke steak, buiten gegrild, groente enz. staan met uitzicht op de Pacific op een camping een km of wat buiten bovengenoemde stad.Wij zijn de enige gasten! Vanmorgen de knalpijp weer laten ronken en op naar de grens, Tecate. Heel rustig, alleen 2 clowns??? zwaaiden ons uit. En we konden zo doorrijden!! Niemand was geïnteresseerd in onze passen of visa, je snapt er niets van! De vorige keer hadden we complete bezichtiging. Enfin, door een prachtige bergwereld komen we aan de kust. Eindelijk weer water, heerlijk na al dat woestijnzand. Omdat we zo vroeg zijn, besluiten we alvast door te rijden naar de volgende etappe plaats, Ensenada. Inkopen en geld wisselen bij de Calimax, waar we gelijk lid van deze club worden. Keurige winkel, goed assortiment. Maar wat een verschil met California, US! Hier botsen de nieuwe wereld en de derde wereld letterlijk op elkaar. Veel armoede hier; Betsy moet er erg aan wennen. Mensen zien er anders uit, maar het landschap heeft veel overeenkomst met Marokko.

Jan 9, Posada Don Diego Trailer Park in Col. Vincente Guerrerro, Baja California, Mexico

Het is half 9 in de avond, net terug van een etentje in het restaurant v.d camping. Toen we hier aankwamen, vroeg in de middag, niemand te zien. Waar zitten al die overwinteraars toch. Maar om een uur of vier twee Canadese campers rollen binnen. En ja hoor, Owen en Nell Dykstra uit Friesland, wonende in Vancouver beginnen meteen een praatje in het Nederlands, ook wel weer gezellig. Biertje/ wijntje erbij. Het andere stel erbij, maar als de zon verdwijnt wordt het fris, op naar het restaurant. En zo besluiten we een vrij saaie dag toch nog gezellig af. Krijgen veel tips: bij km paaltje 111 links af, dan zie je ons wel staan. Mensen komen hier al 15 jaar. Het landschap waar we door reden was weinig opwindend: heel veel landbouw, kassen en stadjes die niet veel voorstellen. De doorgaande weg is redelijk, maar alle zijwegen zijn ongeplaveid. Veel stof omdat het er nooit regent, toch is het er groen door de invloed van de oceaan.