Jan 11, Guerrero Negro, Baja Cal Sur

Vanmiddag de 28ste breedte graad gepasseerd! Dat wordt hier aangeven met nog al vreemde adelaar. Het was een lange rit vanaf de Rancho de Inez waar we de nacht hebben doorgebracht. Een korte beschrijving van de Baja California tot nu toe: het eerste stuk is weinig interessant, vooral landbouw. Nadat de kust wordt verlaten, er is maar een weg, wordt het echt heel mooi; alsof je door een rotstuin rijdt! Enorme rotsblokken met overal cactussen, allerlei soorten. En altijd een blauwe lucht er boven. Regenen doet het hier nooit, maar de oceaan zorgt voor genoeg vocht om voor een begroeiing te zorgen. De overnachtingsplek was een oude ranch, veel ruimte, weinig kampeerders. Voordeel daarvan is: happy hour voor de gehele camping: 3 koppels! Dit keer hadden we het genoegen om tussen de Denen te zitten, woonachtig te Canada. Terwijl we vanmorgen vertrokken, 240 km te gaan, kwam een koppeltje coyotes het terrein over wandelen (zie foto). Het is een verlaten gebied: tussen twee benzinestations ligt 340 km! En een hele gevaarlijke weg. De Yanks maken zich druk over de criminelen, maar de weg is echt gevaarlijk. Smal, vaak slecht wegdek en geen berm. Je dondert  geheid over de kop als je met een wiel van de weg raakt. Getuige de vele kruizen langs de weg, is dat velen al overkomen.

Nu dus in Guerrero Negro, in 1955 gesticht omdat er zout wordt gewonnen. Voor de toeristen zijn de walvissen de grote attractie. In de baai krijgen ze hun jongen, 4,5 m lang, 1 ton zwaar! Hier blijven ze tot half maart zodat de jonkies groot genoeg zijn om de reis naar het noorden te maken. Hebben net gegeten in het camping restaurant, aan tafel bij mensen die gisteren de walvissen hebben bekeken. Walvissen van 15m lang! Morgen gaan we naar een strand aan die baai waar je ze kunt zien en horen en maken daar een boottocht naar die beesten. Jullie lezen wel hoe dat was.