Mei 6, Willard SP, bij SLC

Midden in Salt Lake City ligt een groot parkeerterrein; met 5 minuten lopen ben je op het Temple Square. Dit is het kloppende hart van het Mormonen geloof. Volgens dit geloof kreeg Joseph Smith, een jonge New Yorker, de opdracht van god om als profeet door het leven te gaan. Bij de Mormonen speelt Amerika een grote rol. Het geloof is echt “ge-Amerikaniseerd”. In Utah staat alles in verbinding met dit geloof; geen echte scheiding van Staat en Kerk! De republikeinse presidentskandidaat Mitt Romney is Mormoon.

Amerikaanse versie van het vijgenblad

Zaterdagavond bezoeken we een optreden van het Internationale Children Choir. Kinderen van 5 tot 18 jaar: geweldig wat die lieten horen en zien. We hebben er echt van genoten. Na afloop naar het gloednieuwe winkelcentrum. Prachtig aangelegd, maar om half 10 gingen de winkels dicht en dan is er de dood in de pot. Geen terrasje, kroegje o.i.d. is nog open. Maar ja, de Mormonen mogen geen alcohol  drinken. Als we op ons parkeerterrein komen, staat het hartstikke vol. Blijkt een basketball game in de Arena aan de gang te zijn. Om 23 uur vertrekken de eerste auto’s en wonder: geen geschreeuw of gelal, toeters of bellen! De Utah Jazz verloren soms? Wij hebben een rustige nacht!

Zondagmorgen gaan we naar het wereldberoemde Mormon Tabernacle Choir Orchestra. Sedert 84 jaar wordt dit iedere week rechtstreeks uitgezonden, een wereldrecord! Ongeveer 300 koorleden en een groot orkest, aangevuld met een gesproken woord, verzorgen een uitzending van ongeveer een uur. We genieten volop! In het Tabernacle kunnen ongeveer 4000 bezoekers; het zit bijna vol. Een prachtig, sfeervol gebouw met een geweldige akoestiek.

Na afloop lopen we wat rond door de prachtig aangelegde tuinen en vertrekken dan naar het Willard SP aan het Salt Lake.

Mei 7, Craters of the Moon SP

We kamperen midden tussen de lavablokken! Hadden we de laatste tijd voornamelijk het roestbruine zandsteen om ons heen, nu zitten we tussen de pikzwarte lavastenen. Via een nogal saaie rit, dat heb je zo af en toe, over de Interstate 15 noordwaarts en de 26 westwaarts, komen we weer in interessantere gebieden. We besluiten Yellowstone NP, zijn we dichtbij, te bewaren voor de terugweg naar het oosten. De 26 gaat door een enorm gebied dat Idaho National Laboratory wordt genoemd. Overal langs de weg staan paaltjes dat je op de weg moet blijven en niet even het gebied ingaan. Hier worden atoomreactoren ontwikkeld! Even na Atomic City, een gehucht, staat de eerste atoomcentrale van de wereld voor civiel gebruik. Het gehucht Arco kreeg van deze centrale haar stroom, in 1955. Type snelle kweekreactor; produceert meer brandstof dan dat het gebruikt! Buiten staat een experimentele reactor voor de aandrijving van vliegtuigen; de maat is nog wel wat groot.

Als we het dal van SLC verlaten, valt ons op dat de behuizing steeds minder riant wordt: mensen wonen veelal in vervallen Mobil Homes met, hoe armer het er uit ziet, hoe meer autowrakken om de keet. Het gebied kan ook weinig leveren want het is een half-woestijn. Landbouw is alleen mogelijk door veel water te verbruiken en dat is hier weinig voorhanden. Vlakbij het atoommuseum, gesloten, verdwijnen drie rivieren onder de grond. 2000 jaar geleden is dit gebied getroffen door enorme lava uitbarstingen en die lavastromen hebben de loop van de rivieren geblokkeerd. Ruim 200 km verderop komen de rivieren als bronnen weer boven de grond.

Craters of the Moon is een prachtig gebied: hier kun je nog heel duidelijk de lavastromen herkennen, de kraters beheersen het gebied. Door het park is een prachtige weg aangelegd, geheel in stijl met zwart  asfalt, zwarte wandelpaden en wegranden. Naast onze kampeerplaats staat een sanitair gebouwtje dat in de jaren 30 (de crisisjaren) is gebouwd. New Deal was een programma om jonge werkeloze mannen aan werk te helpen. Het gebouwtje ziet er nog steeds piekfijn uit.